زندانیان را در معذوریت پایان دادن به اعتصاب غذا قرار ندهید

محمد نوری‌زاد با اشاره به درخواست‌های مختلف از ۱۹ زندانی سیاسی مبنی بر شکست اعتصاب غذا می‌گوید: دوستان ما در جهت صیانت از جان انسان‏ها و بازتعریف یک امر قضایی، دست به اعتصاب غذا زده‏اند. حالا اگر قرار باشد بدون این‏که نتیجه بگیرند، اعتصاب‏ خود را با توصیه‏ من و شما بشکنند و به همان روزهای سابق برگردند، به چه درد می‏خورد؟ 

در همشتمین روز  اعتصاب غذای زندانیان سیاسی زندان اوین و رجایی‌شهر، محمد نوری‌زاد از چهره‌ها و گروه‌‌های مختلف می‌خواهد زندانیان را در معذوریت پایان دادن به اعتصاب غذا قرار ندهند. نوری زاد که به تازگی از زندان آزاد شده خود در مدت حضور در زندان، ۴۰ روز اعتصاب غذا کرده بود.

این روزنامه‌نگار و کارگردان در خصوص اعتصاب غذا به دویچه وله می گوید:  اگر بخواهم احساسی برخورد کنم، طبیعی است که من هم باید صحبت دوستانم را تکرار کنم. یعنی خواهان صحبت‌های همه‏ افرادی که خواستار خاتمه ‏بخشیدن به اعتصاب غذای این افراد هستند باشم که اعتصاب‏شان را تمام کنند.

 وی می افزاید: اما نگران هستم که این اعتصاب کردن‏ها و اعتصاب شکستن‏ها بنا به توصیه‏ی کسی یا کسانی یا عزیزانی، منجر به اخلاقی ناپسند شود. اخلاقی ناپسند مبتنی بر این‏که زندانبانان فکر کنند که این یک بازی است. زندانیان چند روزی غذا نمی‏خورند و دیگران وساطت می‏کنند و بعد آن‏ها این وساطت را می‏پذیرند و اعتصاب خودشان را می‏شکنند. طبیعی است که جدی نخواهند گرفت.  یک زندانی یا زندانیان تنها و تنها در شرایطی دست به اعتصاب غذا می‏زنند که احساس ‏کنند دیده نمی‏شوند، فهمیده نمی‏شوند یا تحت فشار روحی و جسمی قرار دارند، حقوق‏شان تضییع شده و کسی نیست که پناهی برای خواسته‏های آن‏ها باشد. 

 نوری زاد با انتقاد ازسکوت حاکم بر دستگاه قضاییه و مسئولان می گوید: وقتی هدی صابر جان خود را از دست می‏دهد، طرف مقابل اصلا نه انگار. آقا، یک نفر به اسم انسان، جان خودش را از دست داده است. چرا نباید چرخ‏های قضایی کشور به سمت تحلیل و به سمت حل کردن این ماجرای به‏هم فشرده یا گره درهم تنیده حرکت کنند؟ اصلا انگار نه انگار که یک فرد، یک انسان جان‏ خود را از دست داده است. 

 وی در مورد اعتصاب غذای خود می گوید: بعد از چند روز دیگر انرژی ندارید. مثلا سردرد می‏گیرید. دید چشم‏تان کم می‏شود. تار می‏بینید. صدای شما فروکش می‌کند. اگر بخواهید  صحبت کنید، تارهای صوتی شما دیگر جواب‏گوی صحبتی که شنونده متوجه بشود، نخواهد شد. صدای شما تغییر می‏کند و حتی احساس می‏کنید که دندان‏های‏تان لق شده است. حالات بسیار سخت و تلخی است.

 نوری زاد در ادامه می گوید: همه این‌ها اضافه می‌شود به لحظه‏‌هایی که بلاتکلیف هستید، تنها هستید، هیچ افقی برای آینده‏ی قضایی خودتان، حقوق خودتان متصور نیستند. نگران خانواده هستید، این‏که آن‏ها الان چه فکر می‏کنند. فردا که از دنیا بروید، چه اتفاقی می‏افتد. سرپرستی خانواده‏تان چه می‏شود. خواهرتان، مادرتان، همسرتان، بچه‏های‏تان چه می‏شوند، بدهی‏های‏تان چه می‏شود، اجاره‏خانه‏تان چه می‏شود، کارهای ناقص و به‏جا مانده‏ی شما چه می‏شوند. این‏ها همه فشار می‏آورند.

 این هنرمند در ادامه با اشاره به حالاتی که فرد اعتصاب کننده دارد می گوید: گرسنگی‏ها و تشنگی‏ها طوری می‏‌شوند که صدای یک چکه آب مانند یک آبشار طعم پیدا می‏کند. یک قاشق غذا، مثل یک خوردنی بزرگ بو ایجاد می‏کند و مطبوع می‏شود. ولی به رشدی رسیده‏اید که متعمدانه به آن‌ها پشت می‏کنید. دست‏تان را زیر شیر آب می‏گیرید، ولی متعمدانه نمی‏نوشید. آب به صورت‏تان می‏زنید، برای این‏که بدنتان خنک شود ولی هیچ‏گاه اجازه نمی‏دهید که قطره‏ای از آن آب به دهانتان برود. خیلی لحظه‏های تلخی است.

وی با اشاره به اینکه در چنین شرایطی، پزشکان یا مسئولان زندان، به زور زندانی را به بیمارستان می برند می گوید: تعجب من این است که چرا در مورد هدی صابر عزیز این اتفاق نیفتاد؟ چرا باور نکردند که این آدم با شیب تند به سمت نهایت زندگی خود می‏رود. باور نکردند که او اعتصاب غذا کرده است.

نوری زاد در خاتمه خطاب به مسئولان قضایی می گوید: من از بزرگان‏، مسئولان و از دستگاه قضایی‏مان، دعوت می‌کنم به این بیندیشند، برای آیند‏گان چه پاسخی دارند؟ عده‌ای از زندانیان سیاسی ما حرف دارند، می‏گویند، ای مسئول، ای فردی که در دستگاه قضایی سمتی داری، بلند شوید بیایید حرف ما را بشنوید.

 وی می افزاید: هیچ‏‌چیز از آقای آیت‏الله صادق لاریجانی کم نمی‏شود، اگر ایشان به شخصه به بند ۳۵۰ یا زندان رجایی شهر بروند و به زندانیان بگویند، بیاید دور من بنشینید، ببینم حرف‏تان چیست چیزی از او کم نمی‌شود. یک زندانی به محض این‏که با چنین صحنه‏ای مواجهه شود، با کمال آرامش در کنار آن مسئول می‏نشیند و حرف‏های‏ خود را بدون این‏که داد بزند یا فریاد بزند، می‏‌گوید. به همین دلیل روی صحبتم با رهبری و آقای لاریجانی است. اگر به اعتصاب‏ غذا کننده‏ها عنایت کنند، عزت خودشان بالا می‏رود.