سه بار است که بهار میآید امّا بهاره نمیآید، و در سفره هفت سین اش در زندان، به جای سبزه و سیب و سمنو، صبر و صلابت و صداقت چیده است. نمیدانم آیا بهاره عزیز در زندان اوین سبز شدن وشکوفه زدن درختان را میبیند؟ آیا باز شدن غنچهها را مشاهده میکند؟
بهاره از فعالان دانشجویی حقوق بشر است، یعنی به جرم دفاع از حقوق بشر، زندان را تحمل می کند!
این در حالی است که منشور کوروش کبیر سند پر افتخاری است که سابقه تمدن چند هزار ساله این مرز و بوم را در احترام به حقوق بشر نشان میدهد. علاوه بر این با تشکیل حکومت جمهوری اسلامی و ادعای پیروی از دستورات حیات بخش اسلام که بیشترین دغدغه پیغمبر و امامان آن، گسترش عدالت و رفع ظلم از مظلومان بر مبنای کرامت انسانی بوده است، رعایت حقوق بشر بدیهی به نظر می رسد، اماّ متأسفانه بر اثر بدرفتاری دستاندرکاران، کار به جایی رسیده است که اجانب برای ما تصمیم بگیرند و ما را امر به معروف و نهی از منکر کنند.
موجب تاسف فراوان است که بسیاری از اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی که برگرفته از اسلام و فطرت بشری است نادیده گرفته شده و میشود. از جمله آن اصول میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: تأمین حقوق همه جانبه افراد از زن و مرد و ایجاد امنیت قضایی(اصل سوم بند4)؛ ممنوعیت تفتیش عقاید(اصل23)؛ توسعه و تحکیم برادری اسلامی(اصل3 بند15)؛ عدم بازرسی و نرساندن نامهها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی و افشای مخابرات یا سانسور و استراق سمع(اصل25)؛ آزادی اجتماعات و راهپیماییها(اصل27)؛ رسیدگی به پرونده مقدماتی کسی که دستگیر شده ظرف 24 ساعت درمراجع صالحه و .....(اصل32)؛ اصل بر برائت افراد و اینکه هیچکس از نظر قانون مجرم نیست(اصل37)؛ ممنوعیت شکنجه برای گرفتن اقرار(اصل38)؛ حفظ حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیرشده(اصل39)؛ و نیز بسیاری اصول دیگر که بر اساس احترام به حقوق بشر تدوین شده است.
اکنون مردان و زنان آزادهای هستند که به جرم ابراز عقیده و انجام وظیفه خیرخواهی و انتقاد، به جای تشویق و استفاده از نظرات مشورتی آنان، در زندان و تحت فشار به سر می برند، وکسی به دادخواهی آنان توجه نمی کند تا آنجا که بعضی از خانوادههایشان برای تظلم خواهی دست یاری به سوی مراجع بینالمللی دراز نمودهاند.
طبیعی است جلوی ضرر را از هر جا که بگیریم منفعت است. آیا وقت آن نرسیده است که صاحبان قدرت در رفتار خود تجدید نظر نمایند؟ در طول تاریخ این مطلب به اثبات رسیده است که صاحبان قدرت اگر در زمان اقتدارشان، از اشتباه خود برگردند، ملتها عذرشان را میپذیرند، برعکس زمانی که عذرخواهی از سر ناچاری و درماندگی باشد پذیرفته نخواهد شد.
تصویب قطعنامه شورای حقوق بشر، میتواند فرصت و هشداری باشد تا مسئولین به جای تکذیب و توجیه، به خود آیند و به فکر اجرای بدون تبعیض عدالت در جامعه باشند.
من به عنوان یکی از هزاران کسی که از تبعیض و عدم رعایت حقوق انسانها، بخصوص زنان متأسفم، دستان بهاره هدایت را، که هرگز او را ندیدهام به گرمی میفشارم و برای او و سایر زندانیان سیاسی آرزوی آزادی فوری دارم.
*نظرات وارده در یادداشتها لزوما دیدگاه جرس نیست.
0 comments:
ارسال یک نظر