نامه جمعی از معلمان ایثارگر دراعتراض به بازداشت طولانی زهرا حاتمی معلم دربند

جرس: جمعی از معلمان ایثارگر آموزش و پروش تهران در یادداشتی با اشاره به بازداشت طولانی مدت توام با انفرادی و  فشار های سنگین بر  خانم زهرا حاتمی نوشتند: ما شاهد فضاهای امنیتی و محدودیت های سلیقه ای بر معلمان این مرز و بوم هستیم و از این جو عمومی بدتر، هفته هاست از همکار مومن، متعهد و انقلابی مان خانم زهرا حاتمی خبری جز فشار و بی عدالتی که بر او می رود، نداریم. او با سابقه نیکی که در خدمت به فرزندان این سرزمین دارد حقش نیست اینک تحت فشار اعتراف گیری های کذب و بیهوده در سلول های انفرادی و در حین بازجویی ناله سر دهد.
 

به گزارش کلمه، متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
 

بسم الله الرحمن الرحیم

ای امام، با تو فریاد انقلاب را سر دادیم، با تو خروشیدیم، با تو اشک ریختیم و با پیام تو، هم سنگر تعلیم و هم سنگر مبارزه را در جبهه ها خالی نگذاشتیم تا درس رشادت و ایستادگی را به شاگردانمان بیاموزیم.

ای امام، پا به پای تو با نسلی از تو برخاسته ، به نسل های پی در پی نجوا کردیم که:

درخت تو گر بار دانش بگیرد

به زیر آوری چرخ نیلوفری را

… و به جای «فهمیده» های بسیاری در کلاس، گلدان لاله گذاشتیم … و خون دلها خوردیم.

ای امام، ما با هزاران امید و آرزو به پای آرمان های انقلابی که تو رهبر آن بودی، ماندیم، اگر چه این روزها می شنویم که دیگر به شما، رشادت ها، گذشت ها و فریادهایتان نیازی نیست. از ما سکوت می خواهند، فقط سکوت … اما چشمان تو را می بینیم که همچنان نگران ماست. تو که ریشه مایی، ما ترا خواستیم تا گوشت و پوست کودکان و جوانانمان به دست دژخیمان و بداندیشان نیفتد. ولی اینک عرصه بر ما بسیار تنگ است، که:

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

ما شاهد فضاهای امنیتی و محدودیت های سلیقه ای بر معلمان این مرز و بوم هستیم و از این جو عمومی بدتر، هفته هاست از همکار مومن، متعهد و انقلابی مان خانم زهرا حاتمی خبری جز فشار و بی عدالتی که بر او می رود، نداریم. او با سابقه نیکی که در خدمت به فرزندان این سرزمین دارد حقش نیست اینک تحت فشار اعتراف گیری های کذب و بیهوده در سلول های انفرادی و در حین بازجویی ناله سر دهد.

ما تعدادی از معلمان ایثارگر که جزء لاینفک فرزندان این انقلابیم و آن را به راحتی به دست نیاوردیم که به راحتی از دست بدهیم، از وجدان های بیدار می خواهیم بر این ناله ها شهادت دهند و از مسئولینی که خدا را ناظر بر اعمال خویش می بینند درخواست می کنیم برای این معلم آگاه اگر عفو عندالقدره مقدور نیست، رحم عندالقدره به کار گیرند.

دانم سر آرد غصه را

رنگین برآرد قصه را

این آه خون افشان که من

هر صبح و شام می زنم