آریا آرام نژاد – آهنگ‌ساز و هنرمند ایرانی، که مدتها بدلیل خواندن ترانه ای در مدح جنبش مردم ایران در زندان به سر برده بود، طی گفتگویی با روزنامه اسپانیاییِ ال پاییس، به شرح گوشه ای از آنچه طی دوران بازداشت بر وی گذشته و مخاطراتی که وی و حوزه کاریش را تهدید می کند، پرداخت.
به گزارش رسیده به جرس، این روزنامه ابتدا از قول آریا نوشته است "به خاطر یک آهنگ در ایران هر کس که لب به انتقاد بگشاید این احتمال وجود دارد که سر و کارش به زندان بیافتد."
این آهنگ‌ساز ایرانی به خاطر "اقدام علیه امنیت ملی" محاکمه می‌شود در یکی از آهنگ‌هایش از مضامین مذهبی استفاده کرد تا مردم را به مقابله با ستمگران تشویق کند.
"در ایران هر کس که لب به انتقاد بگشاید این احتمال وجود دارد که سر وکارش به زندان بیافتد ولی اینکه به خاطر یک آهنگ کارم به زندان بکشد هرگز !" آریا آرام نژاد هنوز باور نمی‌کند. این روزها، مانند بسیاری از بازداشت‌شدگان پس از اعتراضات ناشی از انتخابات جنجالی سال ٢٠٠٩، این آهنگ‌ساز ایرانی منتظر نتیجه‌ی محاکمه‌‌ای است که به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" و "تبانی برای براندازی نظام" دچار آن شده است. جرم او تصنیفآهنگی که در آن مضامین مذهبی شیعه برای تشویق مردم به مقابله با ستمگران به کار برده می‌شود.
"بنده پس از حوادث عاشورا كه منجر به كشته شدن تعدادی از هموطنان عزیزمان گردید احساس وظیفه كردم كه ضمن محكوم كردن این عمل غیر انسانی ـ رسالت هنری ام را به بجای آورم ". آرام‌نژاد اینچنین شکل‌گیری این آهنگ را در
قبال دادگاه خود توضیح داد. تا آن موقع، محتوای ترانه‌های «تکنوپاپ» او عاشقانه بود. یک سال پیش، در عاشورا که پیش مسلمانان شیعه معادل «عید پاک» (کاتولیک‌ها) است ، آخرین تظاهرات گسترده‌ی مخالفین ایرانی صورت
گرفت. دست‌گیری‌ها چند برابر شد.
آرام‌نژاد مولف بیست‌وشش ساله نماهنگ انتخاباتی کاندیدای اصلاح‌طلب میر حسین موسوی اذعان می‌کند که این حوادث او را سیاسی کردند. ترانه‌ی "علی برخیز" را با شعر پر از مضامین و ارزش‌های عاشورا ساخت. "گناه ملّت ما چی ست، به جز فریاد آزادی" متن یکی از بندهای آن است و ترجیع ترانه از (حضرت) علی داماد پیغمبر می‌خواهد از دفن خود در بیاید و "بساط این دغل‌بازان که جامه‌ی حق را بپوشاندند تن شیطان" و "دین محمد را به کام
خود بیالودند" باطل کند.
از حد تحمل سانسورکاران زیاد بود. آریا آرام‌نژاد از طریق فیسبوک روایت می‌کند: "در تاریخ ٢۶ بهمن ماه سال ٨٨ با هجوم ماموران وزارت اطلاعات به خانه ام بازداشت شدم". طبق دفاعیه او در دادگاه "ایجاد رعب و وحشت و برهم زدن اسباب و اثاثیه خانه را چاشنی كارشان كردند." در آن هنگام به او نگفتند چرا او را بازداشت کرده‌اند. فقط چند ساعت بعد وقتی به دادگاه منتقل شد دادستان او را به خاطر خواندن آهنگ «علی برخیز» به اقدام علیه
امنیت ملی متهم کرد.
سنگینی این اتهام دلیل چهل و چهار روزی است که آریا آرام‌نژاد در سلول انفرادی سپری کرد. در دادگاه، او شکایت کرد که مورد شکنجه قرار گرفته است. الان توضیح می‌دهد: "قالب شکنجه‌ها روحی و روانی بود . از جمله
توهین به شخصیت. توهین به همسرم و خانواده‌ام. حبس در سلولی یک و نیم در دو متر بدون هیچگونه امکانات بهداشتی. همجواری با سلول کسی که مبتلا به ایدز بود و به واسطه این که اعتیاد به مواد مخدر داشت و به او دارو
نمی‌رساندند دست به خودزنی می‌زد به شکلی که خونش کف راهرو سلول‌ها را می‌پوشاند و من می‌بایست برای دریافت غذا یا رفتن به دستشویی پابرهنه از روی خون‌های او رد می‌شدم ."
این‌ها فقط قسمتی از مواردی است که او در این شش هفته انفراد تحمل کرد.
چند بار او را تهدید به اعدام کردند و یا به ترور در خارج از زندان "بدون بر جا گذاشتن ردی". نزدیک بود موفق شوند. اضافه می‌کند: "قرص‌های مربوط به بیماری قلبی‌ام را نیز تعمدا از من دریغ می‌کردند". او را باز برای
تحقیر جلوی یک مامور دوربین عکاسی به دست برهنه کردند و در جواب اعتراض او تمسخرش می‌کردند به این صدا که "می‌ترسی؟". باز، با اکراهی قابل فهم که ناشی از یادآوری آن لحظات ادامه می‌دهد: "در یک مورد هم در زندان پس از آنکه درخواستی برای ملاقات با پزشک داشتم نگهبان به شکل وحشیانه‌ای مرا مورد ضرب و شتم قرار داد. و دست و پایم را حدود شش ساعت با زنجیر بهم قفل کرد."
با این که این شکنجه‌ها را در حضور قاضی توصیف کرد ولی شکایت رسمی نکرده است. با اطمینان می‌گوید: "هیچگونه نتیجه‌ای در بر ندارد و هرگز هم رسیدگی نخواهد شد". و یادآوری می‌کند: "جز یک مورد نتوانستم با خانواده و وکیل ملاقات داشته باشم، آن هم پس از رسانه‌ای شدن خبر بازداشتم". و معتقد است که فشار رسانه‌ای روی آزادی او به قید وثیقه موثر بود. شاید به همین خاطر علیرغم مطالبات و هشدارهای مقامات ایران، آرام‌نژاد تصمیم گرفت با یک خبرنگار خارجی صحبت کند. صدور حکم از طرف دادگاه هر آن ممکن است و با توجه به محکومیت‌های پی در پی هفته‌های آخر، از این که به زندان برخواهد گشت مطمئن است.
بعد از برشماری اسامی دوازده نفر از دوستان بازداشت شده‌ی خود طی سال آخر، ابراز عقیده می‌کند: "از نظر من بهترین راهکار برای کم کردن فشار بر یک زندانی سیاسی اطلاع‌رسانی بین‌المللی در باره وضعیت اوست زیرا این کار باعث می‌شود که حکومت تا جای ممکن فشار را بر فرد کم کند". فعلاً دوره‌ای که تا حالا در زندان گذرانده این اعتقاد را به آریا آرام‌نژاد بخشیده که "دولت با سو استفاده از نام دین دست به سرکوب هر صدای معترضی می‌زند."
0 comments:
ارسال یک نظر