مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم به مناسبت اولین سالگرد درگذشت آیت الله العظمی منتظری بیانیه ای صادر کرد. در بخشی از این بیانیه، با شرح خصائل اخلاقیِ این مرجع فقید آمده است: ساده و زاهدانه و پاک زیست، ولی ریا نورزید و بر اوج قله فقاهت و دانش همچنان فروتنی پیشه کرد. با دوست و دشمن مهرورزید و هرگز از دشمنی کینه به دل نگرفت. از نامردمی¬ها رنجید ولی تن به نادرستی و بی عدالتی نداد. از دروغ و نفاق بیزار و از ستایش و تملق گریزان بود. به بینوایان می اندیشید و دل شکستگان را می نواخت و تهیدستان را کمک و ستمدیدگان را یاری می¬کرد. هیچ گاه خود را به قدرت نیالود و دین و آخرت خود را به دنیای دیگران نفروخت.
در بخش دیگری از این بیانیه، درباره آیت الله منتظری آمده است: در عین جدایی و دوری حکومت از وی، همچنان نگران انحراف از ارزشهای اصیل اسلام و انقلاب بود و دل در گرو مردمی داشت که صاحبان اصلی انقلاب بودند و در دفاع از حقوق آنان حمله به درس و تصرف حسینیه و حصر پنج ساله در خانه را به جان خرید. در واپسین سال حیاتش با دلی رنجور از خشونت و تندی نسبت به مردم و نگران از ضایع شدن حقوق شان از ایفای رسالت خویش باز نایستاد و نسبت به تعدی حاکمان به حقوق ملت هشدار و زمامداران را خیرخواهانه از این کار بازداشت.
متن این بیانیه که نسخه ای از آن در اختیار جرس قرار گرفته ، به شرح زیر است:
باسمه تعالی
"الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لا یخشون احدا الا الله و کفی بالله حسیبا" (قرآن کریم سوره احزاب آیه ۳۹)
یک¬سال از کوچ فقیه مجاهد و عالی¬قدر حضرت آیت الله العظمی منتظری از دیار فانی و عروج به عالم باقی سپری شد. وصال حضرت جان آفرین و همنشینی با اولیای دین گرچه بر او مبارک بود ولی جمع انبوه دین¬داران و آزادی خواهان را در ماتم و سوگ خود فرو برد و سالی پر اندوه و آه در سوز هجری جان¬کاه را در پی¬آورد. با رفتن او اسلام، مدافعی سترگ، تشیع ، پاسداری راستین، شیعه، مرجعی بی¬نظیر و ملت ایران، پشتیبانی فداکار را از دست داد. در سوم محرم سال گذشته در افق فقاهت خورشیدی غروب کرد و دیدگان امت ستمدیده در غم از دست دادن فرزانه¬ای فروزان چنان گریان شد که تاریخ کم تر به یاد داشت. افسوس که وی دمی رخت از جهان بربست که اسلام عزیز بیش از هرزمان نیازمند روشنگری و جهانیان تشنه پرتو افکنی و ملت ایران مشتاق شنیدن آوای اسلام رحمانی از وی بودند.
منتظری فقیهی برجسته و دین شناسی وارسته بود که به پیروی از پیشوایان آزادی¬خواه مکتب تشیع حسین(ع) و علی(ع) عمری را در راه پاسداری از ارزشهای دینی و دفاع از حقوق مردم و ستیز با استبدادگذراند و در این راه هرگز نهراسید و از بذل مال و فرزند و جان دریغ نورزید. پروردگارش را به حق شناخت و حق اوبر پای داشت و به حکم آیه شریفه "انما یخشی الله من عباده العلماء" به جرگه اندک عالمانی درآمد که تنها از خدا می¬ترسند و از او پروا دارند. ساده و زاهدانه و پاک زیست، ولی ریا نورزید و بر اوج قله فقاهت و دانش همچنان فروتنی پیشه کرد. با دوست و دشمن مهرورزید و هرگز از دشمنی کینه به دل نگرفت. از نامردمی¬ها رنجید ولی تن به نادرستی و بی عدالتی نداد. از دروغ و نفاق بیزار و از ستایش و تملق گریزان بود. به بینوایان می اندیشید و دل شکستگان را می نواخت و تهیدستان را کمک و ستمدیدگان را یاری می¬کرد. هیچ گاه خود را به قدرت نیالود و دین و آخرت خود را به دنیای دیگران نفروخت.
زندگی پر فراز و نشیب او در جد و اجتهاد برای فهم و پاسداری از دین و حقیقت و کوشش برای راهنمایی و نجات ملت خلاصه می¬شد. هیچ گاه در برابر ستم سر فرو نیاورد و حقیقت را در مسلخ مصلحت قربانی نکرد. کارنامه درخشان او در سراسر عمر پر برکتش چه در عرصه علم و دانش و چه در میدان جهاد و مبارزه نشان از استواری و پایداری دارد. یار همراه استاد خویش امام خمینی رهبر کبیر انقلاب در دوران انقلاب بود و زندان و شکنجه و تبعید او را در همراهی سست نکرد. پس از پیروزی انقلاب نیز از کوشش برای استوار ساختن حکومت قانون و تدوین قانون اساسی در منصب ریاست خبرگان باز نایستاد. هنگامی که خبرگان اور ا به قائم مقامی برگزیدند پروای مقام او را از انجام وظیفه اش باز نداشت و با اشارتی از سوی امام به آسانی از منصب خود کناره گرفت و همچنان که وی توصیه کرده بود با درس و بحث خویش به حوزه و نظام گرمی بخشید. در عین جدایی و دوری حکومت از وی، همچنان نگران انحراف از ارزشهای اصیل اسلام و انقلاب بود و دل در گرو مردمی داشت که صاحبان اصلی انقلاب بودند و در دفاع از حقوق آنان حمله به درس و تصرف حسینیه و حصر پنج ساله در خانه را به جان خرید. در واپسین سال حیاتش با دلی رنجور از خشونت و تندی نسبت به مردم و نگران از ضایع شدن حقوق شان از ایفای رسالت خویش باز نایستاد و نسبت به تعدی حاکمان به حقوق ملت هشدار و زمامداران را خیرخواهانه از این کار بازداشت.
اکنون یکسال از درگذشت آن اسطوره علم و فضیلت و مقاومت می¬گذرد؛ او با رفتنش تن خسته خویش را از نامرادی ها و رنج ها رهانید و در جوار رحمت الهی خوش آرمید و ما همچنان پریشان حال و اندوهگین از فراق او و زمزمه گوی بزرگواری و شجاعت و مهر و محبت اوییم.
تا رفــت مرا از نظـــر آن چشــم جهان بیـــن کس واقف ما نیست که از دیده چه ها رفت
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم نخستین سالگرد غروب آن بزرگ مرد عرصه فقه و مجاهدت را به محضر مبارک حضرت ولی عصر (عج)، بیت محترم و فرزندان بزرگوار ایشان، مراجع وحوزه های علمیه و همه شیعیان و آزادیخواهان جهان به ویژه ملت عزیز ایران تسلیت عرض می¬کند و سوگواران خموش ایشان را به یاد آوری خاطره های گرانبار و محنت های بزرگ گذشته فرا می خواند. باشد که در پرتو این یاد آوری از رؤیای شیرین حضورش لبریز و تقدیر الهی را از دل و جان بپذیریم و برای تحقق هر آنچه آرزو داشت، دست دعا به سوی پروردگار بی نیاز دراز و رحمت بی پایان الهی را برای وی طلب کنیم.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
۲۵/ ۹/ ۸۹ ، دهم محرم الحرام ۱۴۳۲
0 comments:
ارسال یک نظر