سپهر سعادت
:انتشار نامه "زهرا رهنورد" همسر "میرحسین موسوی" که در آن بر آزادی زندانیان سیاسی به ویژه زنان زندانی تاکید شده بازتاب فراوانی در رسانه های حامی جنبش سبز داشته است.رهنورد در نامه خود با ذکر برخی مطالبات تاریخی شهروندان ایرانی مانند" آزادي، دموكراسي، قانونگرايي، عدالت و مساوات و رفاه و برابري حقوق زن و مرد، و احقاق حيثيت فراموش شده زنان" از اینکه اکنون مساوات میان زد و مرد به صورت مساوات در خشونت علیه آنان درآمده ابراز تنفر کرده و این مساوات را مساوات مخوف نامیده است.او به مقام های حکومت توصیه کرده که به يمن و مباركي بيست و دوم بهمن، تاريخ پيروزي انقلاب اسلامي، همه زندانيان سياسي را آزاد كنند و اين اقدام را با آزادي زنان زنداني كليد بزنند.در این حال جمعی از زنانی که شوهر یا فرزندان خود را در جریان اعتراض های پس از انتخابات ریاست جمهوری از دست داده اند نیز طی نامه ای خواهان«لغو حکم اعدام برای بازداشت شدگان»، «آزادی زندانيان عقيدتی» و «محاکمه آمران و عاملان کشتار فرزندانشان» شده اند.
تقاضاهای روز افزون برای آزادی زندانیان سیاسی از سوی رهبران جنبش سبز و هواداران این جنبش در حالی انجام می گیرد که رویه دستگاه های امنیتی و قضایی برای سرکوب معترضان هیچ گونه تغییری نکرده است.
مشاهدات دردناک اوین
علی رغم تمام تلاش هایی که برای ثبت اسامی زنان زندانی توسط نهادهای حقوق بشری انجام شده هنوز مشخص نیست که چه تعداد از زنان به دلیل فعالیتهایشان پس از انتخابات ریاست جمهوری بازداشت شده اند.برمبنای مشاهدات زنانی که به تازگی از زندان اوین بیرون آمده اند ازدحام زندانیان زن به حدی است که در سلول های انفرادی بند امینتی 209 بین 3 تا 4 زندانی نگهداری می شوند.بر مبنای همین مشاهدات زیرزمین بند 209 نیز برای نگهداری زنان در نظر گرفته شده است.یکی از این زندانیان تازه آزاد شده به جرس می گوید که امکان دسترسی زندانیان به بدیهی ترین حقوق مانند حق هواخوری،دسترسی به روزنامه و تلویزیون از آنها سلب می شود و بازجویان و زندانبانان با کوچکترین بهانه ای زندانیان را به وسیله نگهداری در سلول های انفرادی مجازات می کنند.در این حال بر اساس گزارشها، تعداد زیادی از کنشگران زن در شهرستانها نیز طی هفته های اخیر روانه بازداشت گاه ها شده اند که برخورد بازجویان و زندانبانان با آنها به مراتب اسفناک تر از برخوردهای جاری در زندان اوین است.
زنان بازداشتی نمایندگان طیف های متنوعی از فعالیت های اجتماعی و سیاسی هستند.تنوعی که رهنورد نیز در نامه خود به آن اشاره کرده و آنها را به صورت "دانشجويان گمنام در بند، زنان روزنامه نگار در بند،زنان وكيل و طرفداران حقوق بشر در بند،زنان مساوات طلب و طرفداران حقوق مساوي زنان و زنان طرفدار حقوق كودكان" دسته بندی کرده است.
نوشیدن شربت مجازات
بر مبنای گزارشهای موجود در حال حاضر "شیوا نظرآهاری" و پریسا کاکایی" به دلیل عضویت در کمیته گزارشگران حقوق بشر،"بدرالسادات مفیدی" و "نوشین جعفری" به دلیل فعالیت های روزنامه نگاری،"بهاره هدایت" به دلیل عضویت در دفتر تحکیم وحدت،"آذرمنصوری" به دلیل عضویت در جبهه مشارکت،"فروغ میرزایی" به دلیل فعالیت های حقوقی،"زهره تنکابنی" و "لیلی فرهاد پور" به دلیل فعالیت های صلح طلبانه ،"آتیه یوسفی" به دلیل عضویت در کمپین یک میلیون امضا،"مریم ضیاء" به دلیل فعالیت در زمینه حقوق کودک و سارا و لیلا توسلی نیز به دلیل نسبت فرزندی با دکتر "محمد توسلی" عضو نهضت آزادی در بازداشت به سر می برند.به این لیست باید نام زنانی دیگر را نیز اضافه کرد که به گفته رهنورد "در قلمروهاي متفاوت مطالبات خود را بيان داشتنه اند و شربت مجازات را نوشيده اند."
تبعیض در زندان
شرح دردناکی که رهنورد از فشار بر فعالان سیاسی-اجتماعی طی ماه های پس از انتخابات بیان کرده گویای همان اصل مساوت زنان و مردان در مواجهه با خشونت حکومت است.او در نامه خود نوشته " هنگاميكه زنان و مردان مطالبات خود را بيان كردند ... به طور مساوي، زنان و مردان دستگير شدند، زندان شدند، بازجويي شدند، و در سلولهاي انفرادي و نمور پوسيدند ... يا در كهريزكهاي متنوع به شهادت رسيدند" و یا در " عاشورا، زير ماشين له شدند، يا به تير كين گلوله به شهادت رسيدند."به بیان صریح او باید این نکته را نیز اضافه کرد که برخی از زنان زندانی به طور متمادی شاهد تبعیض های مضاعف در بازداشتگاه ها علیه خود بوده اند.طبق گزارشها بازجویان در پرونده " هنگامه شهیدی"،"فریبا پژوه" و " روشنک سیاسی" فشارهای فراوانی را برای وادار کردن آنان به اعترافهای غیر اخلاقی علیه خود ترتیب داده بودند.فشارها علیه این زندانیان به حدی بود که خانم شهیدی تصمیم به اعتصاب غذا گرفت و خانم پژوه نیز مبتلا به افسردگی شد.بازجویان از پژوه خواسته بودند که بین اتهام جاسوسی برای بیگانگان یا داشتن روابط نامشروع یکی را انتخاب کند.خوشبختانه هر سه این متهمان اکنون از زندان بیرون آمده اند و در میان آنان سرنوشت پرونده روشنک سیاسی عضو حزب کارگزاران سازندگی از همه تامل برانگیز تر است که علیرغم تحمل ماه ها زندان انفرادی سرانجام توسط دادگاه تبرئه شد.
یکصدا برای دموکراسی
مطالبات اجتماعی سیاسی فراگیری که پس از انتخابات ریاست جمهوری در قالب جنبش سبز پدید آمده مطالبات خاص جنبش زنان را نیز در دل خود جای داده است.حضور پررنگ زنان و دختران جوان در تجمع های اعتراضی و بی پروایی و جسارت آنان برای مواجهه با نیروهای امنیتی بیش از هر چیز محصول تبعیض مضاعفی است که آنان طی سالهای متمادی حس کرده اند.کوشش آنها برای تغییر قوانین تبعیض آمیز و فرهنگ زن ستیزانه کوشش تازه ای نیست اما سیر تحولات سیاسی به گونه ای پیش رفته که به گفته رهنورد"امروز - باز هم مثل سي سال پيش - بازخواني مسائل زنان جز در چارچوب مطالبات اساسي و سياسي مردم ايران بسيار دشوار است."
از این دیدگاه سازمان یابی افراد و تشکل های زنان در دل جنبش فراگیر سبز نمی تواند نشانه ای از بی توجهی آنان به مسایل خاص جنسیتی باشد چنان که رهنورد نیز در تشریح فعالیت های کنونی زنان این نکته را گوشزد می کند که " اگر مباحثي چون ديه مساوي زن و مرد، حضانت مادران، حذف تعدد زوجات، لزوم وزارت و مديريت و اشتغالهاي زنان را در اولويت قرار نميدهيم، به دليل آرمانهاي بلندي است كه مغفول مانده و فعلاً از حذف آزاديهاي سياسي و دموكراسي و قانونگرايي سخن ميگوييم."
بر اساس قاعده هم افزایی نیروها اشتراک نظر طیف های مختلف جنبش زنان بر سر آرمان دموکراسی ، آزادی های سیاسی و قانونگرایی می تواند راه رسیدن به این آرمان ها را هموارتر سازد و روزی را نوید دهد که مساوات زن و مرد نه مساوات مخوف و برابری در مواجهه با خشونت که مساوات در حقوق شهروندی و برابری در قانون باشد.
0 comments:
ارسال یک نظر