نوزده ماه محرومیت حسین زرینی از مرخصی

مژگان مدرس علوم

جرس: حسین زرینی عضو ستاد ایثارگران میر حسین موسوی در حالیکه در شرایط جسمانی وخیم در بند 350 بسر می برد، در دادگاه بدوی به چهار سال حبس تعزیری به اتهام تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری محکوم شد.

  

عموی حسین زرینی در خصوص صدور حکم زندان برادرزاده اش به "جرس" می گوید: " در آخرین تماسی که با برادرش داشتیم متوجه شدیم چهار سال حکم حبس تغزیری برایش صادر کرده اند و تقاضای تجدیدنظر کرده است و منتظر نتیجه دادگاه تجدید نظر هستیم و نمی دانیم تا الان دادگاه تجدید نظر رایی صادر کرده یا نه؟"

حسین زرینی، رزمنده هشت سال دوران دفاع  و عضو ستاد ایثارگران میرحسین موسوی است که بیش از نوزده ماه در بند 350 اوین است و در طی این مدت حتی یکروز هم به مرخصی نیامده است.

آقای زرینی در خصوص نحوه اطلاع از بازداشت اضافه می کند: " یکروز از زندان اوین با شماره من تماس گرفتند و گفتند شما عموی حسین زرینی هستید حسین بازداشت شده و پیش ماست بیاید یکسری وسائل است تحویل بگیرید و با خودتان ببرید. من هم رفتم و یک صورت جلسه ای بود امضا کردم یکسری وسایل و کامپیوتر اینها بود که تحویل گرفتم و آمدم. وسایلی بود که زمانیکه به خانه حسین ریخته بودند، ضبط کرده و با خود برده بودند. من آن زمان فهمیدم که حسین در زندان است و امیدوارم هر چه زودتر آزاد شود."

وی در ادامه با ذکر محرومیت حسین از مرخصی ادامه می دهد: "الان در بند 350 است و در مدت نوزده ماه از حبسش هنوز یکروز هم به مرخصی نیامده است. متاسفانه من نمی توانم به ملاقاتش بروم. پدرش فوت کرده است و برادر بزرگترش به ملاقاتش می رود و چند وقت پیش که رفته بود ملاقاتش می گفت حال و روز خوبی ندارد."

این رزمنده سالها دفاع مقدس مبتلا به بیماری صرع است و در طول دوران زندان بارها دچار حملات شدید صرع شده و به بهداری زندان اوین و بیمارستان منتقل شده است. پزشکان بهداری و بیمارستان با تاکید بر وضعیت نامناسب جسمانی او شرایط زندان را برای حال وی نامناسب دانسته اند اما دادستان تهران تاکنون با مرخصی درمانی وی موافقت نکرده است.

گفتنی است، جمعی از فرماندهان، ایثارگران و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس، با صدور بیانیه‌ای از ادامه حبس حسین زرینی، عضو ستاد ایثارگران میرحسین موسوی، انتقاد کرده و خواستار آزادی وی شده اند. در بخشی از این نامه آمده است: " هیچکس نمی تواند بگوید جنگ خوب است، اما در مواقعی اجتناب ناپذیر است. سالها پیش کشورمان در چنین روزهایی مورد هجوم بیگانگان قرار گرفت و هر کس که احساس مسئولیتی در قبال کشورش می کرد، در حد توان خود به میدان آمد تا از کشورش، از آرمانهایش و انقلابی که تازه کرده بود و از آرزوهایی که برای کشورش داشت، دفاع کند. جوانانی که بی هیچ ادعایی فقط کشورشان و انقلابشان برایشان هدف بود، آمدند و با دادن خون خود و هزینه های سنگین، هم از کشورشان دفاع کردند و هم از انقلابشان. این جوانان مظهر خواستن بودند. جوانانی که بعد از جنگ هم سلاح علم و دانش را در دست گرفتند و به سازندگی کشورشان پرداختند و بعد از آن با اصلاحات خواستند تا به آرمان های انقلاب خود یعنی «استقلال آزادی جمهوری اسلامی» دست یابند. همین جوانان که اکنون مردان با تجربه شده بودند، وقتی دوباره انقلاب خود را در خطر دیدند، باز هم صحنه را خالی نکردند و مبارزه با انحرافات و کج روی ها پرداختند. اما عجبا که ایثارگری که تمام دغدغه اش کشورش بود، اکنون در همین کشور و به خاطر کشورش در بند است."

در ادامه این نامه آمده است: "بی شک حسین زرینی نمادی بارز و تمثیلی نمایان از این جوانان است. ایثارگری های او در دوران هشت سال دفاع مقدس در عملیات های مختلف از زبان همرزمانش قابل تحسین است. فرماندهی که بعد از جنگ، سلاح اندیشه را در دست گرفت و در دانشگاه با طی کردن مراحل مختلف تحصیلی، مدیری موفق شد. زمانی که کشور در وضع اقتصادی بدی بود، یک تنه دست به ساختن کارگاههایی زد و با ایجاد شغل برای هموطنانش، قدمی در جهت سازندگی برداشت، تا جایی که این کارگاهها به کارخانه هایی بزرگ تبدیل شدند. دوستان وی همیشه از وضع بد جسمی او باخبر بودند. بیماری صرع از گذشته با او بود و همین امر باعث شده بود ازدواج نکند."

عموی حسین زرینی با اشاره به رشادت ها و آسیب های وی در دوران جنگ هشت ساله می افزاید: " حسین در دوران دفاع مقدس در حالیکه از کشور دفاع می کرد شیمیایی شد و موج گرفتش که بخاطر همان مشکلات هم از سربازی معاف شد. برادر او هم در جبهه ها حضور داشته و جانباز است."