حرکت انقلابی مردم ایران پس از تقلب وسیع و آشکار دولت در انتخابات 22 خرداد که اهانتی بزرگ به رای اکثریت مردم به کاندیدای مورد نظرشان بود و بنام جنبش سبز ملت ایران نام گرفته است, یکی از حوادث مهمی است که در تاریخ پر فراز و نشیب کشورمان ثبت خواهد شد و قطعا نسلهای آینده با افتخار, از این جنبش مردمی که بر خاسته از شعور,آگاهی و اراده نسل حق طلب امروزی در برابر خودکامگان سرزمینمان است بخوبی یاد خواهند کرد . در اینجا مایلم قبل از ورود به بحث اصلی این مقاله که به بحث در باره تقلب در انتخابات توسط حاکمیت و تاثیر آن بر قدرت و امنیت ملی ایران میپردازد, به دو پیام مهمی که این جنبش در سطح داخلی و بین المللی داشته اشاره کنم.
مهمترین پیامی که این جنبش به نسل جوان ما داده , یاد آوری و تایید مجددی بر دیدگاه نظریه پردازان علوم اجتماعی و سیاسی است که هیچ حکومتی تاب و توان ایستادگی در برابر اراده ملی و حرکت عظیم مردمی را ندارد حتی اگر آن حکومت خود را نماینده مستقیم خداوند در روی زمین قلمداد کند!.پیام مهم دیگر این جنبش تغییر ناگهانی شعارهای محدود به تقلب در انتخابات به شعارهای بنیان شکن و استراتژیک که خواستار تغییر نظام حاکم و پادشاهی ولایت فقیه است که این امر نشان از سر باز کردن عقده های سرکوب شده ملت ما در طی سی سال گذشته دارد! حاکمیتی که سالهاست به نام دین هر گونه خواست و فریاد حق طلبانه را در گلو خفه کرده و به بدترین شیوه ها یعنی زندان,شکنجه, و قتل و کشتار پاسخ داده است و به نظر میرسد دامنه این حرکت انقلابی که در اراده جوانان میهنمان تبلور یافته است با برخورداری از شعور و آگاهی وصف ناپذیر ملت عزیزمان ادامه یافته و به سر منزل مقصود, که همانا آزادی از بند نظام استبدادی, و دیکتاتوری دینی است خواهد رسید.
و اما بحث پیرامون تقلب در انتخابات ریاست جمهوری و اثرات منفی آن در قدرت و امنیت ملی ما , موضوعی است که به نظر من توجه جدی از سوی کارشناسان در حوزه علوم سیاسی و استراتژیک به آن نشده است. پاسخ به این سئوال که کدامیک از دو عنصر ملت یا دولت به وحدت ملی ما ضربه زده و عامل اصلی در کاهش قدرت و به خطر افتادن امنیت ملی ما گردیده است میتواند نگاه و موضع ما را نسبت به جنبش مردمی بعد از انتخابات شفاف تر کند. لذا برای یافتن پاسخ این سئوال بهتر است تعاریفی از مفهوم قدرت و امنیت ملی و منابعی که تامین کننده آنهاست ارایه دهیم تا یاری کننده ما در یافتن پاسخ منطقی به سئوال فوق باشد.
.
در فرهنگ علوم استراتژیک, امنیت ملی عبارتست از حفاظت یک ملت در برابر تهدیدات و تجاوزات خارجی, انواع خرابکاریها, شناسایی عمل خصمانه و نفوذهای دشمنانه دیگر, در این میان, امنیت داخلی هم که آنرا تفوق نظم و قانون در یک جامعه با همکاری همه ملت تعریف میکنند نقش مهمی در فرایند امنیت ملی دارد. حفظ و بقای این دو نوع امنیت , که تاثیر متقابلی بر یکدیگر دارند در گرو عواملی است که از آنها به عنوان منابع قدرت یک کشور نام برده میشود. حفظ , بقا و پویایی این منابع در واقع اساس تامین امنیت ملی هر کشوری بشمار میروند و یکی از مهمترین وظایف هر دولت و ملتی است که با درک صحیح از این منابع در سلامتی و پویایی آنها کوشش نمایند و اصولا میبایست تمام توان, امکانات و برنامه ریزیهای دولت در تقویت , پویایی و حفظ شادابی این منابع بکار گرفته شود.
این منابع عبارتند از1- نهادهای ملی 2- روحیه و اراده ملی 3- وضع جغرافیایی کشور 4- منابع طبیعی 5-قدرت وظرفیتهای
صنعتی و کشاورزی 6- خصوصیات فرهنگی 7- جمعیت 8- تکنولوژی و علوم 9- نظام هدایت و رهبری کشور 10- نیروهای مسلح 11- جایگاه و موقعیت بین المللی. معمولا در یک جامعه سالم و هوشمند تمام تلاش افراد و مخصوصا دولت بر این است که این منابع, سلامتی و پویایی خود را حفظ نمایند و ضمن هماهنگی و تعامل با یکدیگر که با هدف ایجاد وحدت و یکپارچگی صورت میگیرد آرمانها و اهداف ملی را تحقق بخشند و اهداف ملی نیز عبارتست از حفظ آنچه ملت دارد و می خواهد آنرا نگه دارد و بدست آوردن آنچه ملت می خواهد و ندارد.
با پی بردن به نقش محوری منابع قدرت در تامین امنیت ملی و اهمیت منابع قدرت و رابطه تنگاتنگ و زنجیره ای آنها اهمیت پرهیز از هرگونه آسیب زدن به این منابع بر ما روشن میشود! من در اینجا با پرهیز از وارد شدن به توضیح و تفسیر هر یک از این منابع ذهن خوانندگان گرامی را به این مسئله معطوف میدارم , مردمی که با دنیایی از شور و اشتیاق از قبل از انتخابات , خود را برای شرکت در یک همه پرسی سرنوشت ساز و مهم کشورشان آماده کردند و در روز 22 خردادهم با شرکت 80 درصدی خود و رای اکثریت به یکی از کاندیداهای مورد قبول خود حاکمیت اینچنین وحدت و اراده ملی را در افکار عمومی جهان به نمایش گذاشتند به قدرت و امنیت ملی کشور ما آسیب زدند؟
یا دولتی که پس از انتخابات با تقلبی آشکار اینچنین روحیه و اراده ملی مردم را که یکی از مهمترین منابع قدرت و حفظ امنیت ملی بشمار میرود هدف قرار داده و باعث تخریب جدی آن شده اند؟! با یک بررسی ساده و منطقی , کدامیک از این دو عنصر ملت یا دولت در کاهش و تزلزل قدرت ملی ما در منطقه و جهان در حادثه اخیر نقش داشته است؟ آیا دیگر میتوان به این دولت که شعار عزت و اقتدار ایران و ایرانی را در جهان سر میدهد اعتماد کرد؟ آیا میدانیم که باید چه هزینه گزافی برای باز گرداندن روحیه و اعتماد ملی به مردم صرف کنیم؟
اگر کمی هوشمندانه تر به حادثه تقلب در انتخابات و حوادث ناگوارپس از آن در سرکوب ناشیانه مردم نگاه کنیم, باید عرض کنم که واکنش حکومت در سرکوب و دستگیری و زندان و شکنجه و دادگاههای نمایشی و نامگذاری حرکت مردمی به نام کودتای مخملی که از طرفندهای سازمانهای اطلاعاتی شوروی سابق و اروپای شرقی در برابر جنبش اصلاحی در دهه های پنجاه و شصت میلادی بود تنها آتش چراغ فریاد حق طلبانه مردم ما را فروزانتر خواهد کرد و مهر تاییدی ناشیگری رهبران حکومت خواهد خواهد بود! هر روز که میگذرد ما شاهد گسترش این حرکت مردمی در سطح کشور هستیم.
امیدوارم تا دیر نشده رهبران نظام صدای مردم را بشنوند و دست از اتهام زنی های ناشیانه به این حرکت مردمی بردارند وعلت آنرا در داخل و در میان سیاستهای غلط خود جستجو کنند! به خاک و خون کشیدن مردم در روز عاشورا به هر بهانه ای با توجه به اینکه هر دو ابزار قدرت و سلاح در دست حکومت است و پس از هرکشتاری علت آنرا به گردن مردم انداختن, نشان از جهل و نادانی عوامل حکومت و مشاوران عالی رتبه در سطح کشور دارد, که بر مردم و افکار عمومی جهان پوشیده نیست.
در پایان باید به این نکته اشاره کنم که پس از رحلت فقیه عالیقدر مظلوم آیت الله منتظری و جلو گیری حکومت از برگزاری مجالس ترحیم برای ایشان و همینطور پس از شنیدن و دیدن حوادث ناگوار روز عاشورا و کشته شدن تعدادی از جوانان و مردم ما توسط حکومت , تعدادی از پاکستانی های اهل سنت و شیعه که ایران را مرکز اسلام و مبارزه بر علیه آمریکا میدانند از ما سئوال میکنند که چه اتفاقی در ایران افتاده که حرمت یک فقیه و به خصوص روز عاشورا در ایران شکسته میشود!؟ مگر ماه محرم ماه حرام نیست!؟ چرا رهبر جمهوری اسلامی در قبال این اتفاقات سکوت کرده است؟! خارج از هر گونه جوابی که ما باید به آنها بدهیم, من از حاکمیت سئوال میکنم که واکنش افکارعمومی خارج کشور آنهم در کشور پاکستان, و شک و تردید نسبت به رفتار شما در برابر حوادث داخلی نمیتواند هشداری برایتان باشد که تا دیر نشده نسبت به نگرش و سیاستهای خود دربرابر اعراضات مردمی تجدید نظر کنید؟!ی
به امید پیروزی و نجات کشور عزیزمان از بند ستم و ستمکاران
0 comments:
ارسال یک نظر