میزان: احمد قابل را می‌توان همچون استادش، مرحوم آیت الله منتظری، از معدود حوزویان شجاعی دانست که از گفتن آنچه که بدان باور دارد، ابایی ندارد. او بار‌ها درسالهای اخیر طعم زندان را چشیده و ممنوعیت‌های مختلفی را از سر گذارانده است.
احمد قابل در سال ۱۳۸۰ با اتهامات اقدام علیه امنیت ملی، اهانت به رهبر و تبلیغ علیه نظام بازداشت و پس از تحمل ۱۲۵ روز زندان انفرادی در اوین، به قید وثیقه آزاد شده بود.
او در این سال‌ها از سوی وزارت اطلاعات ممنوع از سخنرانی شد و در ۲۹ آذر ۱۳۸۸ احمد قابل که بعد از رحلت مرحوم آیت لله منتظری برای مراسم تشییع او از مشهد به قم سفر می‌کرد در پلیس راه نیشابور بازداشت شد و روز ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ پس از تحمل ۱۷2 روز زندان، با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون ریالی آزاد شد.
قابل بار دیگر ۲۳ شهریور ۱۳۸۹ به خاطر افشاگری علیه اعدامهای دسته جمعی و غیر قانونی در زندان وکیل آباد مشهد و سخنرانی سیزدهم رجب همان سال در نجف آباد و در حضور بیش از دو هزار نفر جمعیت از دوستداران استاد مرحومش، بازداشت و چهارم دی ماه همین سال آزاد شد.
احمد قابل با صراحت لهجه مثال زدنی‌اش به سوالات سایت «میزان خبر» پیرامون پنجاهمین سالگرد تاسیس نهضت آزادی پاسخ می‌گوید.
او در پاسخ به سوالی پیرامون شاخصه‌های فعالیت نهضت آزادی، صداقت و شجاعت در صحنهٔ سیاسی یک کشور و در درون یک جامعه را نعمت بزرگی می‌داند که اگرچه نصیب هر کنشگر سیاسی نمی‌شود، ولی نهضت آزادی از آن در قالب «سیاست اخلاقی» بهره مند بودو طبیعتا بهره اش به همهٔ افراد جامعه می‌رسید. او در ادامه می‌گوید: «بدون تردید نهضت ازادی در ایران پیش و پس از انقلاب ۵۷ به این دو مسالهٔ اخلاقی در سیاست ورزی خود بسیار بیشتر از سایر احزاب باسابقه، پای بند بوده است.»
او این دو مقوله را ملاک «سیاست شفاف و اخلاقی» می‌داند و به همین دلیل نهضت آزادی ایران را حزبی موفق و ریشه دار معرفی می‌کند.
احمد قابل در پاسخ به علل فشارهای همیشگی سیاسی و امنیتی حاکمان به نهضت آزادی می گوید: "هر حاکمیتی را که با نقد و انتقاد و مخالفت‌های اصلاح طلبانهٔ ملت خود دچار واکنش‌های غیر منطقی و غیر قانونی می‌شود، حاکمیتی استبدادی می‌دانم که نمی‌تواند صدایی جز صدای خودش را بشنود. "
او ادامه می‌دهد: "مستبدان به «تک صدایی» می‌اندیشند و به آن عادت دارند ولی منافع ملی تنها با «چند صدایی» و «آزادی بیان» تامین می‌شود. وجود این فشار‌ها بر حزب نهضت آزادی ایران، نشانگر درستی راهی است که نهضت پیموده و تایید می‌کند که این گروه، برای جلوگیری از استبداد تلاش کرده و تلاش‌های او مؤثر بوده است. این بازداشت‌ها و ممانعت‌ها که در برابر فعالیت‌های مسالمت جویانهٔ سیاسی انجام می‌گیرد، بزرگ‌ترین نشانه بر وجود استبداد است. تنها در حکومت‌های استبدادی است که این گونه رفتار می‌کنند و نیکان جامعهٔ خود را برای کارهای شرافتمندانه و خردمندانه، کیفر می‌دهند!!"
احمد قابل مهم‌ترین رویکرد همهٔ تاریخ نهضت ازادی را «مبارزهٔ اصلاح طلبانه با استبداد» می‌داند که از این "روش خردمندانه هرگز عدول نکرده و همیشه آن را چراغ راه خود ساخته است. "
قابل دفاع از اصلاح طلبی و استواری بر مواضع برحق و تلاش برای حاکمیت ملی، در همهٔ تلاش‌ها و موضع گیری‌های نهضت آزادی را آشکار می‌داند که از روز نخست تاکنون ادامه یافته است و آرزو می کند "به امید خدا همچنان بر این رویکرد، پایدار خواهد ماند. "
همچنین این مطلع سیاسی در مورد درخواست نهضت آزادی برای حضور ناظرین بین‌المللی در انتخابات می‌گوید: بار اولی که دبیرکل محترم پیشین نهضت آزادی آشکارا خواستار نظارت بین المللی بر انتخابات در ایران شد و رهبری آن را «بی‌شرمی» خواند، من در واکنش به این جفای حاکمیت در سخنرانی خود گفتم: «آنان که فرزندان بی‌گناه این سرزمین را در بازداشتگاه‌های خود زیر شکنجه می‌کشند و دم بر نمی‌اورند، بی‌شرم و حیا هستند نه آنان که خواستار نظارت بین المللی بر انتخابات می‌شوند!! چطور است که ایران به عنوان ناظر بین المللی در انتخابات سایر کشور‌ها نماینده می‌فرستد ولی آنگاه که دیگران می‌خواهند بر انتخابات ایران نظارت کنند، بی‌شرمی است؟!!»
احمد قابل در مورد حمایت نهضت آزادی از هر دو کاندیدای اصلاح طلب می‌گوید: حمایت نهضت آزادی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ نیز گامی دیگر در مسیر شناخته شدهٔ «مبارزهٔ اصلاح طلبانه با استبداد» بود.
برای آخرین سوال از احمد قابل سوالی پیرامون نقش مرحوم آیت‌الله طالقانی در شکل گیری شاکله نهضت و تاثیر عضویت ایشان بر جامعه روحانی غیر‌سیاسی آن دوران پرسیدیم که پاسخ آن را اینگونه داد:
"یکی از تفاوت‌های نهضت آزادی ایران نسبت به احزاب موجود در سال ۱۳۴۰ و پیش از آن، تاکید بر اسلامی بودن باورهای حزب بود. شاید حضور مرحوم آیة الله طالقانی (رحمة الله علیه) هرگونه بدگمانی مذهبی‌ها و خصوصا روحانیان (که در آن تاریخ بیش از سایر گروه‌ها، پایگاه اجتماعی در کل کشور داشتند) را برطرف می‌کرد.
یادآوری این نکته که علت شکست نهضت ملی شدن نفت و پیروزی کودتای ۲۸ مرداد علیه دولت ملی مرحوم دکتر محمد مصدق (رحمة الله علیه) تاثیر تبلیغاتی بود که با سوء استفاده از اعتقادات مذهبی مردم بر علیه مصدق و دولتش انجام گرفت، می‌تواند تاثیر حضور اعتماد ساز مرحوم آیة الله طالقانی را بیشتر آشکار کند.
گرچه حضور افراد متدین و شناخته شده‌ای چون مرحوم مهندس مهدی بازرگان و مرحوم دکتر یدالله سحابی (رحمة الله علیهما) در رأس نهضت آزادی، نیز در این اعتماد سازی مؤثر بود ولی افراد ظاهر بینی هم در جامعه بودند که تنها حضور یک روحانی می‌توانست به انان اطمینان بخشد و سرمایهٔ از دست رفتهٔ اعتماد را در آن روزگار، تا حدودی برگرداند.
این مساله در بین روحانیان نیز موجب اعتماد می‌شد و با توان ارتباطی مرحوم طالقانی با مراجع و حوزه‌ها، جایگاه خوبی برای نهضت در بین مذهبی‌ها فراهم شد."
0 comments:
ارسال یک نظر