به گزارش وبگاه قلـــم سبز، سرمقاله شماره امروز قلم سبز، به نامۀ محمد نوری زاد، زندانیِ سیاسیِ تازه از بند رسته، به رهبر جمهوری اسلامی که در وبسایت این نویسنده منتشر شده، اختصاص دارد که گفته بود "یکی از تلخ ترین ساعت ها و حتی ثانیه های زندان ، لحظه ها و روزهای انفرادی است . در یک فضای تنگ ، و ارعابی هایل ، و بلاتکلیفی عذاب آور، و اضطرابی گسترده، و نگرانی وسیع، و آشوبی درهم پیچیده ، و تلخکامی آشوبنده، و ترسی فراگیر، و امیدی که به سستی تار مو گراییده، و بی خبری و بی کسی و بی پناهی روح خراش ، و حالت ها و وضعیت های آمیخته به نفرت و ترس ، و آینده ای که به دره ای از بیچارگی درافتاده است . دره ای که در ته آن ، رودخانه ای از تیزاب سلطانی و اسیدهای ساینده در حرکت است ."
این هنرمند حامی جنبش سبز، با تشریح سلول انفرادی می افزاید: سلول انفرادی به خودی خود شکنجه است . فرد زندانی – هرکه هست باشد- در سلول انفرادی ، ساعت به ساعت می فرساید و آب می شود . یکی از حقوقی که از زندانیان سیاسی ، به ناجوانمردانه ترین شکل زیر پا نهاده می شود ، محاسبه ی یکسان سلول انفرادی با بند عمومی است."
نوری زاد تاکید دارد "من هرچه در توان داشتم ، از همان درون زندان ، دراین خصوص گفتم و نوشتم . درآخرین دیدارم با دادستان تهران – حدودا دوهفته ی پیش – به همین مهم اشاره کردم . با این همه ، مرا چاره ای نیست که به نمایندگی از همه ی زندانیانی که حقوقشان به هیچ گرفته می شود ، به این ظلم آشکار اشاره کنم . شخصا به دادستان تهران گفتم : اگر خود شما یا یکی از قضات صاحب رای شما ، تنها یک روز از هول و هراس زندان انفرادی را " درک" می کردید ، به محض بیرون آمدن ، همان یک روز را معادل صدروز محاسبه می کردید . علت این ظلم مستمر هیچ نیست الا این که قانون گذار ، مطلقا خود به این مهم واقف نیست."
در ستون دیگر قلم سبز چهارشنبه، بیست و هشتم اردیبهشت ماه، به سخنان اخیر محمد خاتمی در دیدار جمعی از رزمندگان دوران جنگ اشاره دارد که با انتقاد از شرایط موجود تصریح کرد: اگر از آغاز یک هیأت بی طرف رسیدگی به اعتراض و دغدغه بخش مهمی از جامعه را به عهده می گرفت بدون تردید مشکل حل می شد و اصلا شاهد بحران نبودیم، اما تندروهایی بوده و هستند که فقط به انحصار می اندیشند و نه تنها اصلاح طلبان را بلکه حتی اصولگرایان را هم از دایره خارج می دانند.
رئیس جمهور سابق با اشاره به تحولات منطقه اظهار داشت: محور تمام تحولات و مسائلی که در خاورمیانه شکل گرفته است نیز همین است که آنان می خواهند بر سرنوشت خویش حاکمیت داشته باشند. آنها می گویند: ما حکومت استبدادی مادام العمر نمی خواهیم. ما دیکتاتوری نمی خواهیم، ما انتخابات آزاد و آزادی احزاب و تشکل ها و جوامع را می خواهیم. ما می خواهیم ظلم و استبداد و وابستگی نباشد.
در بخشی دیگر از شماره امروز قلم سبز، به افشای قرارداد امتیاز نفت و گاز ایران به چین می پردازد و با اشاره به گوشه هایی از ابعاد و شرایط آن، این قرارداد را عهدنامه ای "ننگین" عنوان می کند.
روزنامه قلم سبز، از شانزدهم آذر ماه ۸۹، جهت آگاهی رسانی افزون تر به شهروندان، انتشار خود را آغاز کرده و از شنبه تا چهارشنبۀ هر هفته (به جز روزهای تعطیل) منتشر و در اختیار مخاطبان و علاقمندان قرار خواهد گرفت.
0 comments:
ارسال یک نظر