در یکمین سالگرد حادثۀ حمله به کوی دانشگاه و همزمان با اظهارات برخی مقامات پیرامون "عدم وجود گزارش کمیته حقیقت یاب" پیرامون آن واقعه، یکی از وکلای دادگستری که وکالت دو تن از دانشجویان بازداشتی کوی را بر عهده دارد، با انتقاد از اینکه "به جای اینکه مسببین حادثه شناسایی شوند، قربانیان در حال جواب پس دادن هستند"، از مسئولین امر خواست "به جای تلاش برای شناسایی عوامل حوادث کوی دانشگاه، نیروی خود را صرف نجات آن دسته از دانشجویان ساکن کوی کنند که هم اکنون در زندان به سر می برند."
این نامه که از سوی وکیل فوق الذکرخطاب به «نمایندگان مجلس»، «کمیته پیگیری حادثه کوی دانشگاه» و همچنین «الیاس نادران» ارسال گردیده، نسخه ای از آن در اختیار جرس قرار گرفته است.
این وکیل پایه یک دادگستری که نخواست نامش فاش شود، با توجه به اظهارات اخیر الیاس نادران و کاظم جلالی پیرامون "عدم وجود گزارش کمیته حقیقت یاب پیرامون حوادث کوی"، ابتدا خاطرنشان می کند "آقایان، من خود به تنهایی، دو موکل دارم، که هر دو به خاطر روشن کردن آتش در حیاط خوابگاه، برای فرار از گاز اشک آور، متحمل مجازات شده اند. یکی به یکسال حبس محکوم شده است و هم اکنون بیش از شش ماه است که در حبس است و در مورد دیگری، هنوز حکم صادر نشده است ...و مسلما هستند دانشجویان دیگرکه من از آنان خبر ندارم ."
گفتنی است با گذشت یکسال از حملات شبانه لباس شخصی ها و نیروهای یگان ویژۀ پاسداران به کوی دانشگاه تهران و عدم تنظیم و ارسال گزارش کمیتۀ تحقیق پیرامون این پرونده ملی، روز گذشته الیاس نادران یکی از اعضای آن کمیته، هشدار داده بود که اگر مسئولین در رابطه با آن حادثه اظهار نظر نکنند، اسناد و مدارک خود را شخصا در اختیار رسانه‌ها قرار خواهد داد و همزمان با وی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی نیز متذکر این نکته گردید که "اصلا گزارشی در این زمینه تهیه نشده است."
بر همین اساس، وکیل مدافع دو تن از صدها دانشجوی زخمی و بازداشتی حادثۀ فوق، از مقامات امر خواستار آن شده است که "برای یاری رساندن به دانشجویانی که در ٢۵ خرداد ماه ۸۸ در معرض صدمات و لطمات شدیدی قرار گرفته و هم اینک نیز به جای مسببان این فاجعه در زندان به سر می برند، یا در معرض صدور حکم می باشند."
این وکیل پیگیر، پیرامون یکی از موکلان خود که سی تن از استادان دانشگاه تهران با ارسال نامه ای خواستار آزادی وی شده اند، خاطرنشان می کند "متاسفانه با وجود صدور قرار وثیقه پنجاه میلیون تومانی که در همان روز اول بازداشت صادر شده بود، موکلم به علت عجز از پرداخت وثیقه در زندان ماند و دو ترم دانشگاه خود را از دست داد، و نهایتا با وجود دفاع از وی در دادگاه و اعلام این موضوع که اگر مامورین به داخل کوی گاز اشک آور پرتاب نمی کردند هیچ کس آتش روشن نمی کرد و هنوز مشخص نشده چه نهادی، و با چه مجوزی وارد کوی شده است و...، موکلم نهایتا به یکسال حبس محکوم شد و هم اینک نیز هنوز در زندان اوین است. و دادگاه تجدید نظر نیز یکسال حبس را تایید کرده است."
وکیل فوق الذکر همچنین به هشدارهای قاضی پرونده پیرامون "چرایی قبول و پیگیری چنین پرونده هایی" خبر داد و متذکر شد "توسط قاضی تهدید شدم که مواظب باشم تا سرنوشتم مثل خانم عبادی نشود و دفترم تعطیل نشود و آبرویم نرود."
وی پیرامون موکل دیگرش که در بلاتکلیفی به سر می برد، خاطرنشان کرده است "در حیاط محل زندگی خود، در کوی دانشگاه توسط نیروهای لباس شخصی بازداشت شده و مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته و با میله، چوب، پنجه بکس، و لگد و مشت، زخمی شده و هنوز بعد از یکسال، جای میله ای که در بازویش فرو رفته، نمایان است. سپس در حالت نیمه بیهوشی بازجویی شده و هرچه را که خواسته اند اقرار کرده ، اما نهایتا تنها اقراری که علیه وی در پرونده وجود داشت این بود که با تکه های چوب های بلااستفاده موجود در حیاط برای نجات از گاز اشک آور، آتشی روشن کرده و کنار آن ایستاده است."
وی در پایان متذکر شده است که "هم اینک به جای اینکه مسئولین شناسایی شوند، قربانیان در حال جواب پس دادن هستند. پس هم اکنون شاید بهتر باشد به جای شناسایی عوامل این فاجعه، به داد دانشجویانی برسیم که کتک خوردند، مضروب شدند، از دانشگاه جا ماندند، به زندان رفته اند و محکوم شده اند. بیایید، با قوه قضاییه، دادگاه انقلاب، دادستانی تهران، وارد مذاکره شوید و دانشجویانی را که به خاطر حادثه ی کوی در زندان به سر می برند و یا در معرض صدور حکم هستند، نجات دهید."
گفتنی است با گذشت یک سال از حملۀ ٢۵ خرداد ۸۸، شش سال از یورش خرداد ۸٢ و یازده سال از حادثۀ ١۸ تیر ۷۸ در کوی دانشگاه می گذرد و هنوز مسببان اصلی این حملات شبانه و آمرین و عاملین اصلی این وقایع و لباس شخصی ها شناسایی، معرفی و مجازات نشده اند.
این نامه که از سوی وکیل فوق الذکرخطاب به «نمایندگان مجلس»، «کمیته پیگیری حادثه کوی دانشگاه» و همچنین «الیاس نادران» ارسال گردیده، نسخه ای از آن در اختیار جرس قرار گرفته است.
این وکیل پایه یک دادگستری که نخواست نامش فاش شود، با توجه به اظهارات اخیر الیاس نادران و کاظم جلالی پیرامون "عدم وجود گزارش کمیته حقیقت یاب پیرامون حوادث کوی"، ابتدا خاطرنشان می کند "آقایان، من خود به تنهایی، دو موکل دارم، که هر دو به خاطر روشن کردن آتش در حیاط خوابگاه، برای فرار از گاز اشک آور، متحمل مجازات شده اند. یکی به یکسال حبس محکوم شده است و هم اکنون بیش از شش ماه است که در حبس است و در مورد دیگری، هنوز حکم صادر نشده است ...و مسلما هستند دانشجویان دیگرکه من از آنان خبر ندارم ."
گفتنی است با گذشت یکسال از حملات شبانه لباس شخصی ها و نیروهای یگان ویژۀ پاسداران به کوی دانشگاه تهران و عدم تنظیم و ارسال گزارش کمیتۀ تحقیق پیرامون این پرونده ملی، روز گذشته الیاس نادران یکی از اعضای آن کمیته، هشدار داده بود که اگر مسئولین در رابطه با آن حادثه اظهار نظر نکنند، اسناد و مدارک خود را شخصا در اختیار رسانه‌ها قرار خواهد داد و همزمان با وی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی نیز متذکر این نکته گردید که "اصلا گزارشی در این زمینه تهیه نشده است."
بر همین اساس، وکیل مدافع دو تن از صدها دانشجوی زخمی و بازداشتی حادثۀ فوق، از مقامات امر خواستار آن شده است که "برای یاری رساندن به دانشجویانی که در ٢۵ خرداد ماه ۸۸ در معرض صدمات و لطمات شدیدی قرار گرفته و هم اینک نیز به جای مسببان این فاجعه در زندان به سر می برند، یا در معرض صدور حکم می باشند."
این وکیل پیگیر، پیرامون یکی از موکلان خود که سی تن از استادان دانشگاه تهران با ارسال نامه ای خواستار آزادی وی شده اند، خاطرنشان می کند "متاسفانه با وجود صدور قرار وثیقه پنجاه میلیون تومانی که در همان روز اول بازداشت صادر شده بود، موکلم به علت عجز از پرداخت وثیقه در زندان ماند و دو ترم دانشگاه خود را از دست داد، و نهایتا با وجود دفاع از وی در دادگاه و اعلام این موضوع که اگر مامورین به داخل کوی گاز اشک آور پرتاب نمی کردند هیچ کس آتش روشن نمی کرد و هنوز مشخص نشده چه نهادی، و با چه مجوزی وارد کوی شده است و...، موکلم نهایتا به یکسال حبس محکوم شد و هم اینک نیز هنوز در زندان اوین است. و دادگاه تجدید نظر نیز یکسال حبس را تایید کرده است."
وکیل فوق الذکر همچنین به هشدارهای قاضی پرونده پیرامون "چرایی قبول و پیگیری چنین پرونده هایی" خبر داد و متذکر شد "توسط قاضی تهدید شدم که مواظب باشم تا سرنوشتم مثل خانم عبادی نشود و دفترم تعطیل نشود و آبرویم نرود."
وی پیرامون موکل دیگرش که در بلاتکلیفی به سر می برد، خاطرنشان کرده است "در حیاط محل زندگی خود، در کوی دانشگاه توسط نیروهای لباس شخصی بازداشت شده و مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته و با میله، چوب، پنجه بکس، و لگد و مشت، زخمی شده و هنوز بعد از یکسال، جای میله ای که در بازویش فرو رفته، نمایان است. سپس در حالت نیمه بیهوشی بازجویی شده و هرچه را که خواسته اند اقرار کرده ، اما نهایتا تنها اقراری که علیه وی در پرونده وجود داشت این بود که با تکه های چوب های بلااستفاده موجود در حیاط برای نجات از گاز اشک آور، آتشی روشن کرده و کنار آن ایستاده است."
وی در پایان متذکر شده است که "هم اینک به جای اینکه مسئولین شناسایی شوند، قربانیان در حال جواب پس دادن هستند. پس هم اکنون شاید بهتر باشد به جای شناسایی عوامل این فاجعه، به داد دانشجویانی برسیم که کتک خوردند، مضروب شدند، از دانشگاه جا ماندند، به زندان رفته اند و محکوم شده اند. بیایید، با قوه قضاییه، دادگاه انقلاب، دادستانی تهران، وارد مذاکره شوید و دانشجویانی را که به خاطر حادثه ی کوی در زندان به سر می برند و یا در معرض صدور حکم هستند، نجات دهید."
گفتنی است با گذشت یک سال از حملۀ ٢۵ خرداد ۸۸، شش سال از یورش خرداد ۸٢ و یازده سال از حادثۀ ١۸ تیر ۷۸ در کوی دانشگاه می گذرد و هنوز مسببان اصلی این حملات شبانه و آمرین و عاملین اصلی این وقایع و لباس شخصی ها شناسایی، معرفی و مجازات نشده اند.
0 comments:
ارسال یک نظر