در این نامه که نسخه ای از آن در اختیار جرس قرار گرفته آمده است: هدف از نوشتن این نامه اعلام و اعتراض به وضعیت برادرم و باقی زندانیان سیاسی است که در وضعیت مشابهی قرار دارند و هیچ راه قانونی ای برای پی گیری وضعیت ایشان وجود ندارد زیرا طبق گفتهی بازجویان، آنها "حاضر به همکاری نیستند".
علی اکبر محمدزاده از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف است.
وی ۲۶ بهمن ۱۳۸۹ بدنبال تظاهرات و تجمع در دانشگاه شریف در روز ۲۵ بهمن ۸۹، یه همراه تعدادی دیگر از دانشجویان این دانشگاه بازداشت شد.
شد.
متن این نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
لَّا يُحِبُّ اللَّـهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ سَمِيعًا عَلِيمًا. (سورهی نساء: 148)
خدا افشای بدی های دیگران را دوست ندارد، جز برای کسی که مورد ستم قرار گرفته است [که بر ستمدیده برای دفع ستم، افشای بدی های ستمکار جایز است]؛ و خدا شنوا و داناست.
سلام
من خواهر یک دانشجوی زندانی سیاسی هستم. برادر من علی اکبر محمدزاده، دبیر انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی شریف، از تاریخ 26 بهمن 89، 42 روز است که در زندان اوین تحت بازجویی قرار دارد.
در سه تماسی که از طرف او از زندان اوین گرفته شده اعلام شده که او به علت عدم قبول و اعتراف به اتهامات غیر واقعی، همچنان تحت بازجویی و در انفرادی است. این در حالیست که باقی دوستان اوکه همزمان بازداشت شده اند، به علت فشارهای بازجویان، بعد از قبول و اعتراف به اتهامات واهی، آزاد شده اند. البته آنچه که ما را بیش از همه نگران میکند نقض آشکار قانونی ست که بازجویی و حبس در سلول انفرادی بلند مدتی را برای زندانیان سیاسی از جمله برادر من به همراه داشته است. این درحالی است که بعد از 42 روز بازداشت، هنوز برای او پروندهی قضایی تشکیل نشده است تا بتوان از طریق راههای قانونی و گرفتن وکیل حقوقش را اعاده کرد.
تا کنون پیشنهادهای زیادی صورت گرفته برای اینکه ما – خانوادهی علی اکبر محمدزاده – با رسانههای خارج از ایران مصاحبه کنیم که از این طریق صدای اعتراضمان را به گوش مسئولان امر برسانیم در حالی که ما ترجیح دادیم از طریق رسانههای داخلی نظیر سایت تابناک این اعتراض را منعکس کنیم که نتیجه ای در بر نداشت.
امروز بر آنیم تا از طریق این نامه صدای تظلم و دادخواهیمان را به گوش همگان برسانیم. هدف از نوشتن این نامه اعلام و اعتراض به وضعیت برادرم و باقی زندانیان سیاسی است که در وضعیت مشابهی قرار دارند و هیچ راه قانونی ای برای پی گیری وضعیت ایشان وجود ندارد زیرا طبق گفتهی بازجویان، آنها "حاضر به همکاری نیستند"
به امید آزادی همهی زندانیسیاسی ای که به ناحق تحت ظلم و اعمال بی قانونی قرار گرفته اند.
هدی محمدزاده
دانشجوی دکترای مهندسی برق دانشگاه تورونتو
10 فروردین 1390
0 comments:
ارسال یک نظر