همزمان اسماعيلي، رييس سازمان زندان‌ها در حاشيه پنجمين گردهمايي فرماندهان يگان حفاظت ادارات کل زندان هاي کشور به بازديد بيش از 100 زندان سراسر کشور و گفتگو با زندانيان اشاره کرده و گفته است: "کمترين گلايه زندانيان به رفتار و تعامل خوب زندانبانان با آنها است و آنها از "وضعيت" زندان رضايت دارند. همچنین رفتار کليه کارکنان سازمان زندان‌ها نظير زندانبان‌ها، پرسنل انتظامي، مراقبان، پاسداران و غيره با زندانيان بايد مطابق حفظ شئون و کرامت انساني باشد."
این اظهارات در حالی گفته می شود که هفده زندانی در پی اعتراض به رفتارهای توهین آمیز ماموران زندان و عدم رعایت حداقل حقوق خود در زندان، دوشنبه گذشته به سلول انفرادی منتقل شده و تاکنون نیز در اعتصاب غذا بسر می برند. و در حالیکه یازده روز از اعتصاب غذای هفده زندانی سیاسی بند 350 زندان اوین و شرایط وخیم جسمانی آنها می گذرد هیچ مرجعی مسئولیت این برخوردهای غیرقانونی را برعهده نگرفته و با کمال تعجب از آن اظهار بی اطلاعی می کنند.
بنا به گزارش های موثق رسیده به جرس، ماموران زندان در حالیکه بعضی از زندانیان اعتصاب کننده ای که حالشان وخیم بوده را به بهداری منتقل می کردند با برخوردهای خشن و تهدید با آنها برخورد کرده اند، همچنین پرسنل بهداری زندان اوین، به پرخاشگری و توهین به آنها پرداخته اند. عبدالله مومنی، بهمن احمدی امویی، جعفراقدامی، ابراهیم بابایی و کیوان صمیمی از جمله زندانیانی بودند که به بهداری زندان اوین منتقل شدند.
اسامی زندانی هایی که در اعتصاب بسر می برند عبارتند از: علی ملیحی فعال دانشجویی و عضو ادوار تحکیم وحدت ، بهمن احمدی امویی روزنامه نگار، حسین نورانی نژاد روزنامه نگار و عضو جبهه مشارکت، عبدالله مومنی فعال دانشجویی و سخنگوی ادوار تجکیم، علی پرویز فعال دانشجویی، حمیدرضا محمدی فعال سیاسی، جعفراقدامی فعال مدنی، بابک بردبار عکاس خبری، ضیا نبوی دانشجوی محروم از تحصیل، ابراهیم(نادر)بابایی فعال مدنی و از جانبازان جنگ ایران و عراق، کوهیار گودرزی فعال حقوق بشر و وب نگار، مجید دری فعال دانشجویی، مجید توکلی فعال دانشجویی، کیوان صمیمی روزنامه نگار ،غلامحسین عرشی، پیمان کریمی آزاد از بازداشت شدگان حوادث عاشورا.
جرس با پروین مخترع مادر کوهیار گودرزی یکی از این زندانیان اعتصاب کننده در خصوص تجمع در مقابل دادستانی و زندان اوین و نتایج حاصل از آن به گفتگو پرداخته که در پی می آید:
خانم مخترع آیا می توانید از پیگیری های امروز خانواده های زندانی در جلوی دفتر دادستانی برایمان بگویید؟
از صبح جلوی دفتر دادستانی و دادگستری پیگیر وضعیت فرزندانمان هستیم اما هیچ جوابی نگرفته ایم یعنی هیچ مرجعی پاسخمان را نمی دهد. الان هم از جلوی زندان اوین می آییم و از ظهر چندبار به زندان اوین مراجعه کردیم و گفتند نمی خواهند جوابتان را بدهند.
آیا موفق به دیدار با دادستان شدید تا وضعیت فرزندانتان و نگرانی هایتان را به ایشان بگویید؟
ما صبح جلوی دادستانی بودیم اما دادستان را ندیدیم و عده زیادی از ماموران انتظامی آمدند و ما را به عقب راندند و گفتند بروید. از آنجا هم رفتیم دفتر آقای آوایی رئیس دادگستری اما آنجا هم گفتند از اینجا بروید و از آنجا به جلوی در زندان اوین آمدیم. همه در اعتصاب غذا به سر میبریم و تمام مادرها مریض و خسته هستند و هیچ جوابی هم به ما نداده اند. وقتی ساعت سه نصف شب به خانه ها می آیند تا فرزندانمان را دستگیر کنند و ببرند هستند اما حالا هیچکدام نیستند.
شما در میان صحبتهایتان اشاره کردید که ماموران شما را عقب راندند. برخورد آنها با شما چگونه بود؟
عده بسیار زیادی مامور بودند که برخوردهای بسیار بد و نامناسبی داشتند و عکسهای فرزندانمان که در دستمان بود را گرفتند و پاره کردند. بعضی از آنها که تندتر بودند می گفتند بچه های شما در خیابان ماشین آتش زده اند و از همین اتهامات ناروایی که به بچه های ما می زنند و آخه فرزندان ما چه زمانی ماشین آتش زدند؟ بچه های ما را که در دانشگاه و جاهای دیگر گرفته اند.
آخرین خبری که از فرزندانتان دارید چه زمانی بوده است و آیا خبری از وضعیت فعلی آنها دارید؟
ما هیچ اطلاعی از آنها نداریم تمام ارتباطات تلفنی قطع است. هیچ ملاقاتی نداشتیم و اطلاعی از وضعیت عزیزان در بندمان نداریم و هیچکس هم جوابی به ما نمی دهد. هرچه پیگیری کردیم تا آقای نوروزی نماینده معاون دادستان را ببینیم اما گفتند بعد از جلسه می آیند اما بعداز ظهر همگی رفتند و هیچ جوابی نگرفتیم. ما از وضعیت فرزندانمان بی اطلاع هستیم، ما به اینکه آنها را بازداشت کردند و زندانی کرده اند اعتراض داریم، آنها را به انفرادی برده اند ما به این مسئله اعتراض داریم، ما به شرایط بد و نامناسب فرزندانمان در زندان اعتراض داریم، به خدا دیگر نمی دانیم در این کشور به کجا باید دادخواهی بکنیم. هفده بچه نازنین و نخبه و فرهیخته را زندانی کرده اند و در زندان هم این بلاها را به سرشان در می آورند و اصلا هم این مسئله برای آقایان اهمیت ندارد. ما و بچه هایمان در این کشور غریبه هستیم.
بعنوان یک مادر که پیگیری هایش به نتیجه نرسیده و هیچ مرجعی حاضر به پاسخگویی اش نیست چه صحبتی با مسئولین حکومتی و قضایی دارید؟
ما نمی دانیم در این کشور باید برای دادخواهی به چه کسی رجوع کنیم. من و تمام مادرهای دیگر مریض هستیم یکی از مادران فشار خون دارد، یکی دیگر بیماری دیابت دارد، از صبح هم همه در اعتصاب هستیم. بعضی از خانواده ها از راههای دور آمده اند یکی از خانواده ها از سمنان آمده، یکی دیگر از کرج آمده، همه خسته و سردرگم هستیم. هیچ کس جواب پیگیری هایمان را نمی دهد و دستمان هم به هیچ جا بند نیست، "البته آنچه به جایی نرسد فریاد است". من امروز به خانواده ها گفتم حالا که کسی جوابمان را نمی دهد یک نامه بنویسم و به دفتر رهبری بدهیم.
آیا فکر می کنید با نوشتن نامه به رهبری جوابی بگیرید؟
با این ترافیک و مشکلات تهران از راههای دور می آییم تا از وضعیت فرزندانمان خبر بگیریم دیگر توانی برایمان نمی ماند که در این تهران شلوغ به این ور و آن ور برویم. من پیشنهاد دادم تا پیش مراجع بالاتری برویم تا شاید جوابی بدهند. والله آقایان که همیشه جلسه دارند از رئیس قوه قضاییه تا دادستان و مسئولین دیگر. ما تعدادی مادر و پدر خسته و نگران هستیم که کسی جوابمان را نمی دهد.
با تشکر از فرصتی که در اختیار جرس قرار دادید.
0 comments:
ارسال یک نظر