نوید کامران که در جریان حوادث عاشورا بازداشت شده بود، بعد از چند ماه با قید وثیقه ای سنگین موقتا و تا صدور حکم دادگاه آزاد شد. اما بعد از تشکیل دادگاه دو دقیقه ای و بدون حضور وکیل حکم ۳۳ ماه حبس تعزیری و ۷۵ ضربه شلاق از سوی شعبه ٣۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به وی ابلاغ شد و این جوان سبز خود را به زندان اوین معرفی کرد و از سال گذشته تا کنون بدون مرخصی در زندان به سر می برد.
یکی از نزدیکان نوید کامرانی با بیان اینکه طبق قوانین کشورمرخصی "حق" قانونی یک زندانی اعم از سیاسی و غیر سیاسی است به جرس می گوید: "نوید از نظر روحی همانند دیگر زندانیان سیاسی محکم و مقاوم است اما وضعیت دندان هایش نیاز به رسیدگی دارد. الان نوید سیزده ماه است که "بدون" مرخصی در زندان بسر می برد. خانواده نوید خیلی برای گرفتن مرخصی دوندگی می کنند و هفته ای دو روز به دادستانی مراجعه می کنند واما در جواب می گویند استعلام کردیم منتظر جواب هستیم. حالا ما هم منتظر هستیم تا انشالله عید فطر آزادش کنند. نوید تنها پسر مادرش است به همین خاطر مادرش "خیلی" ناراحت است و نه تنها آرزوی آزادی فرزند خودش بلکه آزادی تمام جوانان و زندانیان در بند را از خدا می خواهد."
چندی پیش دادستان تهران در توجیه ممانعت دستگاه قضایی از مرخصی زندانیان سیاسی، گفته بود: "تنها آن دسته از زندانیان سیاسی میتوانند از مرخصی بهرهمند شوند که در مسیر اصلاح گام برداشته باشند."
در تداوم این فشارها و محدودیت های "غیرقانونی" بر زندانیان سیاسی اسماعیلی، رییس سازمان زندانها نیز در گفتوگویی تاکید کرده است بنای نظام بر عدم اعطای مرخصی به زندانیان سیاسی است. وی مدعی شده است که مرخصی را حق یک زندانی نمیداند، بلکه امتیازی قلمداد میکند که زندانی بر اساس برخی ضوابط از آن برخوردار میشود. همچنین در دستورالعملی هماهنگ از "بالا" نیز رئیس قوه قضاییه از لزوم اعطای مرخصی پانزده روزه به همه زندانیان "غیر" از زندانیان سیاسی و برخی مجرمان خطرناک سخن به میان آورد.
این در حالی است که در برابر قانون زندانیان سیاسی و غیر سیاسی در برخورداری از حقوق اولیه یک زندانی برابر هستند و حقوقدانان معتقدند طبق "قانون" هر زندانی میتواند بر اساس مقررات و ضوابط تعیین شده از مرخصی برخوردار شود. فصل سوم از بخش سوم آییننامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مصوب ۲۰ آذر ۸۴ به موضوع مرخصی زندانیان و نحوه و شرایط اعطای آن میپردازد. ماده ۲۱۶ به صراحت شرایط بهرهمندی از مرخصی را اینگونه تشریح میکند: "در مواردی که محکوم پس از تحمل حداقل یک ماه از محکومیت حبس با توجه به نوع جرم ارتکابی و میزان محکومیت از شخصیت، اخلاق و رفتار مناسبی برخوردار باشد شورای طبقهبندی میتواند پس از اخذ تامین مناسب حداکثر پنج روز در هر ماه بهطور پیوسته به وی مرخصی اعطا کند."
این منبع نزدیک به خانواده نوید در رابطه با حکمی که بر اساس اتهامات واهی و دروغین برای نوید صادر کردند توضیح می دهد: "بعد از حوادث روز عاشورا او را دستگیر کردند و اتهاماتش هم شرکت در تظاهرات و اغتشاشات و اقدام علیه امنیت ملی ذکر کرده اند این در حالی است که نوید اصلا شانزده آذر با خانواده اش در شمال بوده است و در تظاهرات سیزده آبان و آذر ماه شرکت نداشته است. در یک دادگاه دو دقیقه ای و بدون وکیل برایش حکم ۳۳ ماه زندان و ۷۵ ضربه شلاق صادر کردند که این حکم در دادگاه تجدید نظر تایید شد."
وی در پایان با ابراز ناراحتی و نگرانی از اقدامات جدید در سالن زندان ها می افزاید: "جلوی شیشه ها در ملاقات کابینی میله های قطوری نصب کرده اند و کلی با بلند گو بر سر خانواده ها داد می زدند که از هفته آینده کیف نیاورید. آخر فکر نمی کنند که خانواده ها وسایل شخصی مثل کلید و کیف پول و مدارک را باید کجا بگذارند؟ فقط فشار می آورند و می خواهند اذیت کنند. ملاقات ها را هم برای کسانیکه روزهای چهارشنبه ملاقات داشتند دو هفته یکبار کرده اند بصورت شیفت مرد و زن که با قطع تلفن با خبر شدن از سلامتی زندانیان دربندمان که اکثر از شرایط نامناسب جسمانی رنج می برند نگرانی ها را افزایش می دهد. عزیزانمان که در حبس هستند دیگر واقعا نمی دانیم علت این همه "اذیت" و "فشار" چیست؟
یکی از نزدیکان نوید کامرانی با بیان اینکه طبق قوانین کشورمرخصی "حق" قانونی یک زندانی اعم از سیاسی و غیر سیاسی است به جرس می گوید: "نوید از نظر روحی همانند دیگر زندانیان سیاسی محکم و مقاوم است اما وضعیت دندان هایش نیاز به رسیدگی دارد. الان نوید سیزده ماه است که "بدون" مرخصی در زندان بسر می برد. خانواده نوید خیلی برای گرفتن مرخصی دوندگی می کنند و هفته ای دو روز به دادستانی مراجعه می کنند واما در جواب می گویند استعلام کردیم منتظر جواب هستیم. حالا ما هم منتظر هستیم تا انشالله عید فطر آزادش کنند. نوید تنها پسر مادرش است به همین خاطر مادرش "خیلی" ناراحت است و نه تنها آرزوی آزادی فرزند خودش بلکه آزادی تمام جوانان و زندانیان در بند را از خدا می خواهد."
چندی پیش دادستان تهران در توجیه ممانعت دستگاه قضایی از مرخصی زندانیان سیاسی، گفته بود: "تنها آن دسته از زندانیان سیاسی میتوانند از مرخصی بهرهمند شوند که در مسیر اصلاح گام برداشته باشند."
در تداوم این فشارها و محدودیت های "غیرقانونی" بر زندانیان سیاسی اسماعیلی، رییس سازمان زندانها نیز در گفتوگویی تاکید کرده است بنای نظام بر عدم اعطای مرخصی به زندانیان سیاسی است. وی مدعی شده است که مرخصی را حق یک زندانی نمیداند، بلکه امتیازی قلمداد میکند که زندانی بر اساس برخی ضوابط از آن برخوردار میشود. همچنین در دستورالعملی هماهنگ از "بالا" نیز رئیس قوه قضاییه از لزوم اعطای مرخصی پانزده روزه به همه زندانیان "غیر" از زندانیان سیاسی و برخی مجرمان خطرناک سخن به میان آورد.
این در حالی است که در برابر قانون زندانیان سیاسی و غیر سیاسی در برخورداری از حقوق اولیه یک زندانی برابر هستند و حقوقدانان معتقدند طبق "قانون" هر زندانی میتواند بر اساس مقررات و ضوابط تعیین شده از مرخصی برخوردار شود. فصل سوم از بخش سوم آییننامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مصوب ۲۰ آذر ۸۴ به موضوع مرخصی زندانیان و نحوه و شرایط اعطای آن میپردازد. ماده ۲۱۶ به صراحت شرایط بهرهمندی از مرخصی را اینگونه تشریح میکند: "در مواردی که محکوم پس از تحمل حداقل یک ماه از محکومیت حبس با توجه به نوع جرم ارتکابی و میزان محکومیت از شخصیت، اخلاق و رفتار مناسبی برخوردار باشد شورای طبقهبندی میتواند پس از اخذ تامین مناسب حداکثر پنج روز در هر ماه بهطور پیوسته به وی مرخصی اعطا کند."
این منبع نزدیک به خانواده نوید در رابطه با حکمی که بر اساس اتهامات واهی و دروغین برای نوید صادر کردند توضیح می دهد: "بعد از حوادث روز عاشورا او را دستگیر کردند و اتهاماتش هم شرکت در تظاهرات و اغتشاشات و اقدام علیه امنیت ملی ذکر کرده اند این در حالی است که نوید اصلا شانزده آذر با خانواده اش در شمال بوده است و در تظاهرات سیزده آبان و آذر ماه شرکت نداشته است. در یک دادگاه دو دقیقه ای و بدون وکیل برایش حکم ۳۳ ماه زندان و ۷۵ ضربه شلاق صادر کردند که این حکم در دادگاه تجدید نظر تایید شد."
وی در پایان با ابراز ناراحتی و نگرانی از اقدامات جدید در سالن زندان ها می افزاید: "جلوی شیشه ها در ملاقات کابینی میله های قطوری نصب کرده اند و کلی با بلند گو بر سر خانواده ها داد می زدند که از هفته آینده کیف نیاورید. آخر فکر نمی کنند که خانواده ها وسایل شخصی مثل کلید و کیف پول و مدارک را باید کجا بگذارند؟ فقط فشار می آورند و می خواهند اذیت کنند. ملاقات ها را هم برای کسانیکه روزهای چهارشنبه ملاقات داشتند دو هفته یکبار کرده اند بصورت شیفت مرد و زن که با قطع تلفن با خبر شدن از سلامتی زندانیان دربندمان که اکثر از شرایط نامناسب جسمانی رنج می برند نگرانی ها را افزایش می دهد. عزیزانمان که در حبس هستند دیگر واقعا نمی دانیم علت این همه "اذیت" و "فشار" چیست؟
0 comments:
ارسال یک نظر