محمدرضا شجریان، استاد و خواننده موسیقی سنتی ایران می‌گوید: وقتی 31 سال گذشته را مرور می‌کنم، حتی یک هفته یا یک روز را به خاطر نمی‌آورم که از زندگی در چنین شرایطی احساس خوشحالی کرده باشم، زیرا همیشه سایه‌ای تلخ مرا آزار داده است.
این هنرمند که در اولین سالگرد انتخابات دهم ریاست‌جمهوری با شبکه خبری سی.ان‌ان گفت‌وگو می‌کرد، بار دیگر تاکید کرد: اجازه نمی‌دهم حکومت از ابزار من علیه خود من استفاده کند.
سال گذشته، پس از اعلام پیروزی محمود احمدی‌نژاد به عنوان رئیس جمهور، تلویزیون دولتی ایران آهنگ «ای ایران، ای سرای امید» با صدای استاد شجریان را همراه با تصاویری از حضور مردم بر سر صندوق‌های رای، بارها و بارها از شبکه‌های مختلف پخش کرد.
اما محمدرضا شجریان در اعتراض به محمود احمدی‌نژاد که گفته بود معترضان دولت «خس و خاشاکی» بیش نیستند، در نامه‌ای به رئیس سازمان صدا و سیما گفت که صدای او، صدای خس و خاشاک است و نباید دیگر از رادیو و تلویزیون دولت پخش شود.
استاد شجریان از عزت‌الله ضرعامی خواست که از پخش مستمر سرودهای میهنی او خودداری کند. او در این نامه تاکید کرد سرودهایی که خوانده است به ویژه سرود «ای ایران، ای سرای امید»، متعلق به سال‌های 1357 و 1358 بوده و «هیچ ارتباطی با شرایط کنونی ندارد».
او از صدا و سیما خواست که به حکم قانون و شرع، صدا و آثار او را در هیچ یک از واحدهای رادیو و تلویزیون پخش نکنند و با پخش آثار او «به حق و حقوقش تجاوز نکنند»، زیرا او نمی‌خواهد صدایش را در صورت او و مردم امثال او بزنند.
استاد شجریان در سال 1374 که علی لاریجانی ریاست صدا و سیما را برعهده داشت، همین درخواست را مطرح کرده و این سازمان را از پخش آثار خود منع کرده بود.
با این حال او در جریان اعتراضات مردم ایران در یک سال گذشته، سرود «تفنگت را زمین بگذار» را خواند که به گفته او برای این زمان خوانده شده است. این سرود به سرعت در شبکه‌های اینترنتی منتشر شد و بر سر زبان‌ها افتاد.
استاد شجریان معتقد است که هنر در ذات خود یک نوع اعتراض است، ولی وقتی این هنر پا به عرصه تقابل می‌گذارد، حکومت‌ها از آن وحشت دارند.
این هنرمند ایرانی خطاب به حاکمان جمهوری اسلامی گفت که باید با مردم حرف زد و نمی‌شود با آنها بد رفتار کرد.
استاد شجریان از اینکه مردم را در هر جایی از دنیا شاد و خوشحال می‌بیند، احساس «لذت» می‌کند و در مقایسه با شرایط اجتماعی ایران، از دیدن زنی بدون پشتیبان که کنار خیابان سیگار می‌فروشد، احساس غم و اندوه می‌کند.
این هنرمند که در اولین سالگرد انتخابات دهم ریاست‌جمهوری با شبکه خبری سی.ان‌ان گفت‌وگو می‌کرد، بار دیگر تاکید کرد: اجازه نمی‌دهم حکومت از ابزار من علیه خود من استفاده کند.
سال گذشته، پس از اعلام پیروزی محمود احمدی‌نژاد به عنوان رئیس جمهور، تلویزیون دولتی ایران آهنگ «ای ایران، ای سرای امید» با صدای استاد شجریان را همراه با تصاویری از حضور مردم بر سر صندوق‌های رای، بارها و بارها از شبکه‌های مختلف پخش کرد.
اما محمدرضا شجریان در اعتراض به محمود احمدی‌نژاد که گفته بود معترضان دولت «خس و خاشاکی» بیش نیستند، در نامه‌ای به رئیس سازمان صدا و سیما گفت که صدای او، صدای خس و خاشاک است و نباید دیگر از رادیو و تلویزیون دولت پخش شود.
استاد شجریان از عزت‌الله ضرعامی خواست که از پخش مستمر سرودهای میهنی او خودداری کند. او در این نامه تاکید کرد سرودهایی که خوانده است به ویژه سرود «ای ایران، ای سرای امید»، متعلق به سال‌های 1357 و 1358 بوده و «هیچ ارتباطی با شرایط کنونی ندارد».
او از صدا و سیما خواست که به حکم قانون و شرع، صدا و آثار او را در هیچ یک از واحدهای رادیو و تلویزیون پخش نکنند و با پخش آثار او «به حق و حقوقش تجاوز نکنند»، زیرا او نمی‌خواهد صدایش را در صورت او و مردم امثال او بزنند.
استاد شجریان در سال 1374 که علی لاریجانی ریاست صدا و سیما را برعهده داشت، همین درخواست را مطرح کرده و این سازمان را از پخش آثار خود منع کرده بود.
با این حال او در جریان اعتراضات مردم ایران در یک سال گذشته، سرود «تفنگت را زمین بگذار» را خواند که به گفته او برای این زمان خوانده شده است. این سرود به سرعت در شبکه‌های اینترنتی منتشر شد و بر سر زبان‌ها افتاد.
استاد شجریان معتقد است که هنر در ذات خود یک نوع اعتراض است، ولی وقتی این هنر پا به عرصه تقابل می‌گذارد، حکومت‌ها از آن وحشت دارند.
این هنرمند ایرانی خطاب به حاکمان جمهوری اسلامی گفت که باید با مردم حرف زد و نمی‌شود با آنها بد رفتار کرد.
استاد شجریان از اینکه مردم را در هر جایی از دنیا شاد و خوشحال می‌بیند، احساس «لذت» می‌کند و در مقایسه با شرایط اجتماعی ایران، از دیدن زنی بدون پشتیبان که کنار خیابان سیگار می‌فروشد، احساس غم و اندوه می‌کند.
0 comments:
ارسال یک نظر