آیت الله بیات زنجانی در پیامی خطاب به ۱۲ زندانی اعتصاب کننده در بند ۳۵۰ زندان اوین با بیان اینکه بارها ندای آزادی خواهانۀ زندانیان مظلوم، به بیرون از دیوارهای زندان رسیده است و این موضوع تکلیف را بر دوش همۀ افرادی که دل در گرو اسلام علوی و محمدی(ص) دارند و برای آزادی خواهی تلاش می کنند سنگین تر می کند، تاکید کرده است تکلیف این عزیزان، شکستن اعتصاب غذا و خارج نمودن خانواده ها و نزدیکان و صد البته جامعه نگران و ملتهب امروز از این نگرانی هاست.
این مرجع عالیقدر در بخشی از پیام خود متذکر شده است که اعتصاب غذای اخیر زندانیان سیاسی، پیامی واضح به بخشی از حاکمیت است که در طول سالهای اخیر، به کرات خواسته های بخش قابل توجهی از مردم را نادیده گرفته و بالعکس با جریحه دار نمودن احساسات مؤمنین، اهدافی را در سر می پروراند که باید از آنها به درگاه خدای متعال پناه برد.
لازم به یاد آوری است که ۱۲ زندانی سیاسی در بند ۳۵۰ اوین از روز شنبه در اعتراض به برخورد غیر انسانی با هاله سحابی در مراسم تشییع پدر، و هدی صابر در بهداری اوین که منجر به شهادت هر دو عزیز شده بود وارد اعتصاب غذای نامحدود شده اند.
طی دو روز گذشته افراد و گروه های متفاوت با اشاره به خاطره ی تلخ شهادت هدی صابر بر اثر اعتصاب غذا، نگرانی خود را از وضعیت این اعتصاب کنندگان اعلام کرده و خواستار پایان دادن به این اعتصاب شده اند.
متن کامل پیام آیت الله بیات زنجانی به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ایشان به شرح زیر است:
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
لا یحبّ اللهُ الجَهر بِالسّوءِ من القَول إلّا مَن ظُلِم – سورۀ مبارکۀ نساء آیۀ ۱۴۸
از گوشه و کنار کشور، هر از چند گاهی اخبار ناگواری به گوش می رسد و با کمال تاسف این اخبار برای همۀ مردم، جنبۀ تکرار یافته است؛ واقعۀ تاسف بار خمینی شهر و نیز رخداد اخیر در یکی از روستاهای کاشمر از جملۀ این اخباری است که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت.
از طرفی در طول ماه گذشته ابتدا خبر تعرض به زنی مؤمنه در جریان تشییع جنازۀ پدر بزرگوارش، ذائقۀ عمومی جامعه را تلخ نمود و سپس خبر درگذشت یک انسان ارزشمند که در زندان و بواسطۀ اعتصاب غذا دارفانی را وداع گفت و دل هر انسان آزاد اندیشی را متأثر گردانید؛ با این وجود تاسف آورتر از این موضوع، عدم عکس العمل برخی مسؤولین امر و بعضاً توجیهات غیر قابل قبول آنان در قبال این موضوعات بوده است که یقیناً هیچ گونه سنخیتی با حکومتهای مردمی و دینی ندارد.
نگرانی دلسوزان جامعه از "عادی شدن" چنین موضوعاتی است و البته با سابقۀ موجود، این نگرانی جای تأمل دارد و تکلیف همۀ ما این است که چنین مسائلی را ریشه یابی کرده و مانع از تکرار آنها شویم و این تکلیف، با توجه به جایگاه افراد، نیازمند عکس العمل متناسب با آن جایگاه است.
لازم می دانم متذکر گردم که اعتصاب غذای اخیر زندانیان سیاسی، پیامی واضح به بخشی از حاکمیت است که در طول سالهای اخیر، به کرات خواسته های بخش قابل توجهی از مردم را نادیده گرفته و بالعکس با جریحه دار نمودن احساسات مؤمنین، اهدافی را در سر می پروراند که باید از آنها به درگاه خدای متعال پناه برد.
بارها ندای آزادی خواهانۀ زندانیان مظلوم، به بیرون از دیوارهای زندان رسیده است و این موضوع تکلیف را بر دوش همۀ افرادی که دل در گرو اسلام علوی و محمدی(ص) دارند و برای آزادی خواهی تلاش می کنند سنگین تر می کند؛ با این وجود کما اینکه بارها تأکید کرده ام تکلیف این عزیزان، شکستن اعتصاب غذا و خارج نمودن خانواده ها و نزدیکان و صد البته جامعه نگران و ملتهب امروز از این نگرانی هاست.
خداوند را در این لحظات معنوی ماه رجب المرجّب که منسوب به خود خدای متعال است می خوانیم و از روزی به او پناه می بریم که پیامبر عظیم الشأن اسلام از آن چنین یاد کرده بود که:
" یَا ابْنَ مَسْعُودٍ اعْلَمْ أَنَّهُمْ یَرَوْنَ الْمَعْرُوفَ مُنْکَراً وَ الْمُنْکَرَ مَعْرُوفاً فَفِی ذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ ….. " بحارالانوار، ج۷۴، ص ۱۰۲
والسلام علی من اتّبع الهدی
اسدالله بیات زنجانی
قم المقدسه، سی ام خرداد ماه ۱۳۹۰
0 comments:
ارسال یک نظر