جرس: برای ارزیابی دستاوردهای تظاهرات دوشنبه 25 بهمن 1389 اگرچه کمی زود است و باید منتظر دریافت خبرهای تکمیلی از ایران باشیم اما موارد زیر را می توان به عنوان موفقیتها و دستاوردهای جنبش سبز برشمرد.
اول. جنبش سبز اقتدار خود را به نمایش گذاشت. آماده باش کامل تمام نیروهای انتظامی، بسیج و سپاه به مدت بیش از 48 ساعت حکایت از واهمه شدید حاکمیت از حضور خیابانی سبزها بود. اگر چه بیش از یک سال از سرکوب وحشیانه عاشورا گذشت، 25 بهمن نخستین حضور مستقل سبزها پس از یک سال و نیم سرکوب مداوم بود. غیر از تظاهرات خرداد و تیر 1388، سبزها کوشیدند تجمعات حکومتی را سبز کنند. جنبش سبز با این گام مستقل خود را به روزهای اوج نزدیکتر کرد.
دوم. جنبش سبز برای برگزاری تجمع و راه پیمائی از حکومت جائر کسب مجوز نمی کند، رسما به وزارت کشور اطلاع می دهد. موسوی و کروبی علیرغم عدم صدور مجوز از سوی وزارت کشور درخواست راهپیمائی خود را لغو نکردند و بر حضور پرشور مردم تاکید کردند و این قدم بزرگی است.
سوم. جنبش از دو ناحیه رشد کرده است. یکی گسترش در شهرهای مختلف و حتی غیردانشگاهی. جنبش دیگر منحصر به تهران و اصفهان و شیراز نیست. فهرست بلند شهرهائی که امروز با حضور مقتدرانه سبزها ناآرام بودند را مرور کنید. جمعیت تظاهر کننده بیش از حد انتظار بود. گستردگی جنبش از طبقه متوسط شهری به دیگر طبقات و اقشار کشیده شده است. حضور کارگران و زحمتکشان در تظاهرات 25 بهمن چشمگیر بود. چهره های تازه نفس در میان معترضان کم نبود.
چهارم. موج بازداشتها بالا بود. هر بازداشت یعنی پیوستن اعضای یک خانواده به جنبش. تجربه زندان را دست کم نگیرید. نظام جور با دست خود گور خود را می کند. کسی که طعم زندان و بازجوئی را چشید برای مقام معظم رهبری صلوات نخواهد فرستاد.
پنجم. سپاه در خیابانها غائب بود. فرماندهان سپاه از همتایان مصری و تونسی خود آموختند که به نفعشان نیست رو در روی ملت بایستند. حفظ نظم کار پلیس است. تظاهرات را با گلوله جنگی سرکوب کردن اشتباهی بود که سعی شد این بار توسط سپاه تکرار نشود. اگرچه بسیج حاضر بود اما ابتکار عمل بدست پلیس بود. به پادگان برگرداندن سپاه پیروزی جنبش سبز است.
ششم. درمیان شعارهای تظاهرات کنندگان بعد از دو شعار ملی الله اکبر و مرگ بر دیکتاتور دو شعار دیگر بیشتر شنیده می شد، یکی "سیدعلی حیا کن، مبارکو نگا کن"؛ و دیگری "مبارک، بن علی نوبت سیدعلی". این زیباترین جلوه همبستگی سه ملت مسلمان منطقه است. ایرانیان با ذوق به هدف زدند. زین العابدین بن علی تونسی به زباله دان تاریخ پرتاب شد، حسنی مبارک مصری به کما فرو رفته است. و اکنون نوبت مقام معظم رهبری سید علی حسینی خامنه ای ایرانی است. طنین این شعار مبارک در فضای تهران و دیگر شهرهای کشور کم موفقیتی نیست.
هفتم. فشارهای بین المللی و موج فزاینده بیداری منطقه به حکام پرمدعا و کم خرد تهران آموخت که از سبعیت خود کمی - تنها کمی - بکاهند و همانند تجمعات گذشته با خودروی نیروی انتظامی تظاهرکنندگان را زیر نگیرند و بسیج سینه هموطنانش را هدف گلوله جنگی قرار ندهد. جنبش سبز کاهش سبعیت را به ولایت جائر تحمیل کرد.
اکنون مائیم و جنبش سبز. باور کردیم که هنوز بیشماریم و می توانیم. اگر بخواهیم می توانیم. فقط باید استقامت کنیم. آزادی یک شبه بدست نمی آید. مصر و تونس تازه به نزدیکی های بهمن 57 ما ایرانیان رسیده اند. ما 32 سال از آنها جلوتریم. ما جمهوری اسلامی را تجربه کرده ایم، انها این تجربه را هنوز از سر نگذرانده اند
یادمان نرود آزادی یک شبه و یک ساله بدست نمی آید. "مطالبات محدود با مقاومتهای نامحدود" رمز پیروزی است. منتظر فراخوان بعدی باشیم
0 comments:
ارسال یک نظر