هشدار نسبت به قطع ناگهانی و غیرمعمول تماسهای زندانیان سیاسی با بیرون از زندان

جـــرس: قطع ناگهانی و غیر معمول تماسهای زندانیان سیاسی بند ٣۵۰ زندان اوین، سبب نگرانی شدید خانواده های زندانیان سیاسی، بویژه زندانیان سیاسی محکوم به اعدام شده و همزمان فعالان حقوق بشر و دموکراسی در ایران، نسبت به این مسئله هشدار داد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، با اعلام نکته فوق، از ابراز نگرانی شدید خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و سایر خانواده ها نسبت به قطع ناگهانی و غیر معمول تماسهای زندانیان سیاسی آن بند خبر داده و با یادآوری تجربۀ تابستان ۶۷، در وضعیتی مشابه و اعدام گروه زیادی از زندانیان سیاسیِ وقت، متذکر گردید:

"به دستور بازجویان وزارت اطلاعات تماسهای زندانیان سیاسی با خانواده های آنها بطور ناگهانی و غیر معمول قطع گردید.این مسئله باعث نگرانی شدید خانواده ها زندانیان سیاسی و بخصوص خانواده های که عزیزان آنها محکوم به اعدام هستند ایجاد کرده است. از آنجایی که در آستانه قتل عام زندانیان سیاسی سال ۶۷ قرار داریم و آن زمان قتل عام با قطع تماسهای زندانیان سیاسی آغاز و به قتل عام گسترده و بی سابقه تاریخ ایران تبدیل گردید که توسط سازمانهای حقوق بشری بین المللی جنایت علیه بشریت نامیده شد. در حال حاضر تعدادی از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در بند ٣۵۰ زندان اوین زندانی هستند که اسامی تعدادی از آنها به قرار زیر می باشد ؛ جعفر کاظمی ،محمد علی حاج آقایی،محسن دانشپور مقدم ،احمد دانشپور مقدم و ... می باشند.

روز دوشنبه چهارم مردادماه پس از برخوردهای خشن با بعضی از خانواده های زندانیان سیاسی و حتی ضرب وشتم یکی از خانواده ها که از شهرستان برای ملاقات با عزیزانشان به بند ٣۵۰ زندان اوین مراجعه کرده بود. همچنین رفتارهای غیر انسانی و توهین آمیز با زندانیان سیاسی در سالن ملاقات بند ٣۵۰ توسط مسئولین بندها، منجر به اعتراضات گسترده زندانیان سیاسی و سر دادن شعارهای گردید که باعث وحشت پاسدار بندها و بخصوص بزرگ نیا رئیس بند مذکور گردید.

اعتراضات گسترده زندانیان سیاسی که خواستار رعایت حقوق اولیه خود بودند بازهم با سرکوب مصطفی بزرگ نیا رئیس بند مواجه گردید و تعدادی از زندانیان سیاسی به سلولهای انفرادی منتقل شدند.

سکوت و بی عملی کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، که وظیفه اصلی او حفظ و حراست از دست آوردهای بشری که برای آن میلیونها انسان جان خود را فدا کرده اند، باعث شده است که خانواده های بی گناه وکلاء (محمد مصطفایی) به گروگان گرفته می شوند. وکیل(اولیائی فرد) زندانی می شود. فعالین حقوق بشر(نرگس محمدی) در مقایل چشمان بهت زنده و گریان فرزندانشان شبانه وحشیانه دستگیر و به شکنجه گاه ٢۰۹ زندان اوین برده می شوند و مورد شکنجه و تهدیدات اخلاقی قرار می دهند. آقای تاجیک در مقابل معاون دادستان و بازپرس، مورد هتک حرمت قرار می گیرد. البته اینها افرادی شناخته شده جامعه هستند. حال باید تصور کرد که در حق زندانیان سیاسی گمنام چه چیزهایی روا داشته می شود."

فعالین حقوق بشر و دموکراسی، از ناوانتم پیلای کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمانهای حقوق بشری بین المللی خواسته اند، اگر توان فشار بر حکومت ایران را ندارند، پرونده ای از این مسائل را به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع دهند تا تصمیمات لازم اجرا در این باره گرفته شود.