جرس: پس از برخورد نیروهای امنیتی ظهر سه شنبه ی گذشته با خانواده های زندانیان سیاسی و جلوگیری از تشکیل جلسه ی قرائت و تفسیر قرآن هفتگی آنان، این خانواده ها در بیانیه ای با محکوم کردن این حرکت غیر قانونی اعلام کردند: بدانید که این رفتارها و تهدیدها فقط تقابل با چند خانواده ی بی پناه و دور مانده از عزیزانشان که با پناه بردن به قران و بیان رنج هایشان از قرآن تشفی می جویند و در کنار هم آرامش جستجو می کنند، نیست. بلکه این گردن فرازی در مقابل قرآن و دعوت الهی به دعاست که در گوشه گوشه ی تاریخ و سنت الهی دیده می شود.
به گزارش کلمه، در بیانیه خانواده های زندانیان سیاسی همچنین تاکید شده است: ما در مقابل دین و آیین مذهبی خود سر خم خواهیم کرد و همچنان رهرو راه قرآن خواهیم بود که جز قرآن و خدای خود مامنی دیگر نداشته و نخواهیم داشت.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
نزدیک به دو سال است که جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی به دلیل درد مشترک و فشارهای فراوان ناشی از دستگیری عزیزانمان به یک خانواده ی واحد تبدیل شده ایم.
ماه هاست که ما، خانواده های رنج دیده، به طور هفتگی دور هم جمع می شویم و به فرمان بزرگان دین به قرآن و دعا پناه می بریم تا شاید مرهمی باشد بر زخم های عمیقمان.
متاسفانه این بار نیز نیروهای امنیتی و قضایی محفل قرآنی را تاب نیاورده و اراده بر متوقف کردن آن نمودند. تهدید به بازداشت و برخورد با میزبان و میهمانان جلسه و احضار مادر پیر میزبان، بازداشت دو تن از همسران زندانیان خانم ها فخرالسادات محتشمی پور و مهسا امرآبادی که یکی ماه هاست در قرنطینه و دیگری بیش از ۲۰ ماه است بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می برند، چگونه با ادعای رافت و مسلمانی آقایان حاکم تناسب دارد؟
به نظر می رسد آنان که در ظاهر دعوت به آرامش می کنند در برابر پرهیز از خشونت و تندروی و کینه ورزی، به دنبال کشاندن جامعه و زندانیان مظلوم و خانواده های بی پناهشان به ورطه ی بحران های جدیدی هستند.
خانواده های زندانیان سیاسی که بسیار از آنان هزینه پردازان و نیروهای اصیل انقلاب محسوب می شوند اینک در برابر پرسش جامعه و فرزندان خود در مانده اند که آیا تلاش ها برای استقرار نظام عادلانه جمهوری اسلامی این بود و آیا سرنوشت جمهوری ای که می خواستید رقم بزنید، همین بود؟!
عالیجنابان!
بدانید که این رفتارها و تهدیدها فقط تقابل با چند خانواده ی بی پناه و دور مانده از عزیزانشان که با پناه بردن به قران و بیان رنج هایشان از قرآن تشفی می جویند و در کنار هم آرامش جستجو می کنند، نیست. بلکه این گردن فرازی در مقابل قرآن و دعوت الهی به دعاست که در گوشه گوشه ی تاریخ و سنت الهی دیده می شود و ما در مقابل دین و آیین مذهبی خود سر خم خواهیم کرد و همچنان رهرو راه قرآن خواهیم بود که جز قران و خدای خود مامنی دیگر نداشته و نخواهیم داشت.
ما صبر خواهیم کرد چرا که خدای ما وعده داده است که از صبر جوانه های ظفر و گشایش خواهد رویید.
آری ما بر این باور الهی هستیم که: فان مع العسر یسری، ان مع العسر یسری
0 comments:
ارسال یک نظر