جنبش اعتراضی اخیر، از تنگ نظری های به ظاهر انقلابی – مذهبی و معطوف به خشونت به تنگ آمده است
جرس: حشمت الله طبرزدی، مدیر مسئول نشریۀ توقیف شدۀ پیام دانشجو و سخنگوی شورای همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران، که در حال گذراندن دوران محکومت خود در زندان گوهردشت می باشد، طی یادداشتی تحت عنوان "جنبش تداوم دارد"، ضمن سپاسگزاری از جوانان و دانشجویان به جهت گرامی داشت ۱۶ آذر و روز دانشجو در دوران سرکوب، خطاب به آنان خاطرنشان کرد "با جنبش نوین خود زندانیان سیاسی را امیدوار تر ساختید ."
به گزارش سایت پیام دانشجو، دبیر کل جبهه دموکراتیک ایران در یادداشت خود بیان این مطلب که "رفتار خرد ستیز حکومت در امور داخلی و حوزه بین المللی، جامعه ایران را در آستانه فروپاشی قرار داده و دیر یا زود این حاکمیت غیر مردمی در بن بست تاریخی قرار خواهد گرفت"، خاطرنشان کرد "سرنوشت حکومت جمهوری اسلامی، جدای از سرنوشت حکومت هایی همچون شوروی، یوگسلاوی و آفریقای جنوبی نخواهد بود."
وی همچنین از تمامی شخصیت ها، احزاب و سازمان های دموکرات دعوت نمود در چنین شرایط حساس و خطر آفرین در هماهنگی با رهبران شجاع جنبش سبز و برای ایجاد هماهنگی به قصد اداره کشور در بحران، همبستگی ملی را عملا شکل دهی نمایند .
متن یادداشت حشمت الله طبرزدی، روزنامه نگار و فعال زندانی، به شرح زیر است:
آگاهی یافتم در بسیاری از دانشگاه های کشور و حتی در برخی از دانشگاه های برون مرز، دانشجویان سبز اندیش، ۱۶ آذر ماه را گرامی داشته و در دوران سرکوب بی رحمانه و با حاکمیت فاشیزم به ظاهر مذهبی، بار دیگر نشان دادند که جنبش سبز تداوم دارد و دانشگاه زنده است .
من به سهم خود از جوانان آزادی خواه و دانشجویان آگاه و مبارز سپاسگزاری کرده و اعلام می دارم با جنبش نوین خود زندانیان سیاسی را امیدوارتر ساختید .
با پرهیز از حرف های تکراری لازم است یادآور شوم مبارزه ای موثر، دموکراتیک و مداوم خواهد بود، که به بستر عینی یا اجتماعی و مضمون آن التفات کافی صورت بگیرد . بستر اجتماعی جنبش دانشجویی به عنوان آوانگارد جنبش سبز، شرایط و مناسباتی است که به ویژه در یک دهه اخیر و از ۱۸ تیر ماه ۱۳۷۸ برجسته تر شده است . بر بستر اجتماع و حکومتی بر آمده از انقلابی با اهداف نه چندان روشن و البته استحاله شده و ایدئولوژیک شده، جنبش منتقدانه و دموکراسی خواهانه شکل گرفته است . خواسته های این جنبش در نقطه مقابل رویکرد حکومت ایدئولوژیک است .
عرفی سازی مفاهیمی که در حوزه ی امور اجتماعی کاربرد همگانی دارند، تأکید بر مدارای سیاسی با نفی مرزبندی های کاذب خودی – غیر خودی، نکوداشت پلورالیسم همه جانبه و نفی هر گونه جرمیت سیاسی و تبعیض مذهبی، جنسیتی، قومی و اجتماعی از دیدگاه های این جنبش نوین اعتراضی است . به بیان دیگر جنبش اعتراضی اخیر از تنگ نظری های به ظاهر انقلابی – مذهبی و انحصار طلبی های فرقه گرایانه معطوف به خشونت که از سوی حاکمیت اعمال می شود، به تنگ آمده است . از قیم گرایی حکومت به نام دین، انقلاب و نظام که بر امور مذهبی، اخلاقی، سیاسی و اجتماعی مردم اعمال می شود، خسته شده است . از نقض سیستماتیک حقوق بشر، تبلیغ فرهنگ نفرت و خشونت، متنفر است . از رانت خواری، بی عدالتی، فساد گسترده مالی – اداری که عملا مردم را به اقلیتی بهره مند و اکثریتی بی کار، فقیر و مستأصل تبدیل کرده است، به فغان آمده است . از این که حاکمیت منابع و ثروت های ملی را برای اهداف بلند پروازانه و ماجراجویانه به هدر داده است در عین حال اکثریت مردم از رفاه نسبی محروم اند، به جان امده است . از این که موافقان و سر سپردگان حکومتی ساختار اجتماعی شبیه کاست یا طبقه ممتاز غیر قابل نفوذ به وجود آورده اند و دستگاه نظامی، انتظامی و امنیتی کشور را به عنوان گارد محافظ آهنین منافع خود در آورده اند و پول نفت را در این راه هزینه می کنند، به جنبش اعتراضی روی آورده است .
جالب این است که بسیاری از پیشگامان این جنبش دست اندر کاران پیشین انقلاب و حکومت و از حامیان اصلی آن بوده اند . مخالفان فعلی لایه ی گسترده ای از مسئولان پیشین اند . گر چه خواسته هایی را که اکنون مطرح می کنند در بر گیرنده ی خواست اکثریت مردم ایران است و به سرعت با اپوزیسیون دموکرات هم آوا شده اند . بخش دیگر، لایه های اجتماعی از طبقه متوسط و نیز از بین دانشجویان، روزنامه نگاران، زنان، کارگران، فرهنگیان، مدافعین حقوق بشر، حقوق اقوام، حقوق مذاهب و حتی از بین روحانیون و نیز تکنوکرات ها و تولید گران و بازاریان هستند . به همین دلیل اگر چه لایه ی موثر در جنبش اعتراضی از پایگاه خاص طبقاتی – اجتماعی برخوردار است، اما مطالبات فرا طبقاتی را نمایندگی می کند .
رهبران، کادرها و اعضای فعال این جنبش دموکراسی خواهی نه از بین اپوزیسون رادیکال بر انداز و مسلح، که از درون مدرسه، دانشگاه، کارخانه و اپوزیسیون دموکرات بر آمده اند . به همین دلیل این جنبش به شدت مسالمت آمیز و صلح طلب است . الگویی را که ارائه می دهد، رسیدن به خواسته های مدنی و سیاسی با حفظ نظم و آرامش است . پرهیز از شیوه های خشونت آمیز و تخریب نهادهای حکومتی از ویژگی های این جنبش ضد خشونت، غیر ایدئولوژیک، سکولار و حقوق بشری است . به همین دلیل جنبشی سبز است .
من پیش تر در مقاله ای تحت عنوان " تزهایی برای مبارزه " در این باره تحلیل خود را ارائه داده ام . در این مقاله اما می خواهم بر این نکته تأکید کنم که با پرهیز از نا کجا آباد گرایی و شعارها و روش های تند چپ روانه و بدون پشتوانه و با التفات به بستر اجتماعی جنبش سبز می توان این جنبش را تداوم داد . تجربه ی ۱۶ آذر ماه امسال موید این ادعا است .
رفتار خرد ستیز حکومت در حوزه امور داخلی و بین المللی، جامعه را در آستانه فروپاشی قرار داده است . دیر یا زود این حاکمیت غیر مردمی در بن بست تاریخی قرار خواهد گرفت . رفتار حکومت در وضعیت کنونی با رفتار حکومت هایی چون شوروی، یوگسلاوی و آفریقای جنوبی پیشین بسیار شبیه است و سرنوشت آن نیز جز سرنوشت آنها نخواهد بود . مسئولیت تاریخی ما البته این است که از روی خرد جمعی و با پرهیز از اتوپیا گرایی یا چپ روی های کودکانه به سرنوشت مردم و کشور در شرایط بحرانی و به هم ریختگی بیندیشیم . بر همین پایه از همه ی شخصیت ها، احزاب و سازمان های اپوزیسیون دموکرات دعوت می کنم در چنین شرایط حساس و خطر آفرین در هماهنگی با رهبران شجاع جنبش سبز و برای ایجاد هماهنگی به قصد اداره ی کشور در بحران، همبستگی ملی را عملا شکل دهی کنند .
حشمت الله طبرزدی – آذر ماه ۱۳۸۹ خورشیدی – زندان رجایی شهر کرج
جرس: حشمت الله طبرزدی، مدیر مسئول نشریۀ توقیف شدۀ پیام دانشجو و سخنگوی شورای همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران، که در حال گذراندن دوران محکومت خود در زندان گوهردشت می باشد، طی یادداشتی تحت عنوان "جنبش تداوم دارد"، ضمن سپاسگزاری از جوانان و دانشجویان به جهت گرامی داشت ۱۶ آذر و روز دانشجو در دوران سرکوب، خطاب به آنان خاطرنشان کرد "با جنبش نوین خود زندانیان سیاسی را امیدوار تر ساختید ."
به گزارش سایت پیام دانشجو، دبیر کل جبهه دموکراتیک ایران در یادداشت خود بیان این مطلب که "رفتار خرد ستیز حکومت در امور داخلی و حوزه بین المللی، جامعه ایران را در آستانه فروپاشی قرار داده و دیر یا زود این حاکمیت غیر مردمی در بن بست تاریخی قرار خواهد گرفت"، خاطرنشان کرد "سرنوشت حکومت جمهوری اسلامی، جدای از سرنوشت حکومت هایی همچون شوروی، یوگسلاوی و آفریقای جنوبی نخواهد بود."
وی همچنین از تمامی شخصیت ها، احزاب و سازمان های دموکرات دعوت نمود در چنین شرایط حساس و خطر آفرین در هماهنگی با رهبران شجاع جنبش سبز و برای ایجاد هماهنگی به قصد اداره کشور در بحران، همبستگی ملی را عملا شکل دهی نمایند .
متن یادداشت حشمت الله طبرزدی، روزنامه نگار و فعال زندانی، به شرح زیر است:
آگاهی یافتم در بسیاری از دانشگاه های کشور و حتی در برخی از دانشگاه های برون مرز، دانشجویان سبز اندیش، ۱۶ آذر ماه را گرامی داشته و در دوران سرکوب بی رحمانه و با حاکمیت فاشیزم به ظاهر مذهبی، بار دیگر نشان دادند که جنبش سبز تداوم دارد و دانشگاه زنده است .
من به سهم خود از جوانان آزادی خواه و دانشجویان آگاه و مبارز سپاسگزاری کرده و اعلام می دارم با جنبش نوین خود زندانیان سیاسی را امیدوارتر ساختید .
با پرهیز از حرف های تکراری لازم است یادآور شوم مبارزه ای موثر، دموکراتیک و مداوم خواهد بود، که به بستر عینی یا اجتماعی و مضمون آن التفات کافی صورت بگیرد . بستر اجتماعی جنبش دانشجویی به عنوان آوانگارد جنبش سبز، شرایط و مناسباتی است که به ویژه در یک دهه اخیر و از ۱۸ تیر ماه ۱۳۷۸ برجسته تر شده است . بر بستر اجتماع و حکومتی بر آمده از انقلابی با اهداف نه چندان روشن و البته استحاله شده و ایدئولوژیک شده، جنبش منتقدانه و دموکراسی خواهانه شکل گرفته است . خواسته های این جنبش در نقطه مقابل رویکرد حکومت ایدئولوژیک است .
عرفی سازی مفاهیمی که در حوزه ی امور اجتماعی کاربرد همگانی دارند، تأکید بر مدارای سیاسی با نفی مرزبندی های کاذب خودی – غیر خودی، نکوداشت پلورالیسم همه جانبه و نفی هر گونه جرمیت سیاسی و تبعیض مذهبی، جنسیتی، قومی و اجتماعی از دیدگاه های این جنبش نوین اعتراضی است . به بیان دیگر جنبش اعتراضی اخیر از تنگ نظری های به ظاهر انقلابی – مذهبی و انحصار طلبی های فرقه گرایانه معطوف به خشونت که از سوی حاکمیت اعمال می شود، به تنگ آمده است . از قیم گرایی حکومت به نام دین، انقلاب و نظام که بر امور مذهبی، اخلاقی، سیاسی و اجتماعی مردم اعمال می شود، خسته شده است . از نقض سیستماتیک حقوق بشر، تبلیغ فرهنگ نفرت و خشونت، متنفر است . از رانت خواری، بی عدالتی، فساد گسترده مالی – اداری که عملا مردم را به اقلیتی بهره مند و اکثریتی بی کار، فقیر و مستأصل تبدیل کرده است، به فغان آمده است . از این که حاکمیت منابع و ثروت های ملی را برای اهداف بلند پروازانه و ماجراجویانه به هدر داده است در عین حال اکثریت مردم از رفاه نسبی محروم اند، به جان امده است . از این که موافقان و سر سپردگان حکومتی ساختار اجتماعی شبیه کاست یا طبقه ممتاز غیر قابل نفوذ به وجود آورده اند و دستگاه نظامی، انتظامی و امنیتی کشور را به عنوان گارد محافظ آهنین منافع خود در آورده اند و پول نفت را در این راه هزینه می کنند، به جنبش اعتراضی روی آورده است .
جالب این است که بسیاری از پیشگامان این جنبش دست اندر کاران پیشین انقلاب و حکومت و از حامیان اصلی آن بوده اند . مخالفان فعلی لایه ی گسترده ای از مسئولان پیشین اند . گر چه خواسته هایی را که اکنون مطرح می کنند در بر گیرنده ی خواست اکثریت مردم ایران است و به سرعت با اپوزیسیون دموکرات هم آوا شده اند . بخش دیگر، لایه های اجتماعی از طبقه متوسط و نیز از بین دانشجویان، روزنامه نگاران، زنان، کارگران، فرهنگیان، مدافعین حقوق بشر، حقوق اقوام، حقوق مذاهب و حتی از بین روحانیون و نیز تکنوکرات ها و تولید گران و بازاریان هستند . به همین دلیل اگر چه لایه ی موثر در جنبش اعتراضی از پایگاه خاص طبقاتی – اجتماعی برخوردار است، اما مطالبات فرا طبقاتی را نمایندگی می کند .
رهبران، کادرها و اعضای فعال این جنبش دموکراسی خواهی نه از بین اپوزیسون رادیکال بر انداز و مسلح، که از درون مدرسه، دانشگاه، کارخانه و اپوزیسیون دموکرات بر آمده اند . به همین دلیل این جنبش به شدت مسالمت آمیز و صلح طلب است . الگویی را که ارائه می دهد، رسیدن به خواسته های مدنی و سیاسی با حفظ نظم و آرامش است . پرهیز از شیوه های خشونت آمیز و تخریب نهادهای حکومتی از ویژگی های این جنبش ضد خشونت، غیر ایدئولوژیک، سکولار و حقوق بشری است . به همین دلیل جنبشی سبز است .
من پیش تر در مقاله ای تحت عنوان " تزهایی برای مبارزه " در این باره تحلیل خود را ارائه داده ام . در این مقاله اما می خواهم بر این نکته تأکید کنم که با پرهیز از نا کجا آباد گرایی و شعارها و روش های تند چپ روانه و بدون پشتوانه و با التفات به بستر اجتماعی جنبش سبز می توان این جنبش را تداوم داد . تجربه ی ۱۶ آذر ماه امسال موید این ادعا است .
رفتار خرد ستیز حکومت در حوزه امور داخلی و بین المللی، جامعه را در آستانه فروپاشی قرار داده است . دیر یا زود این حاکمیت غیر مردمی در بن بست تاریخی قرار خواهد گرفت . رفتار حکومت در وضعیت کنونی با رفتار حکومت هایی چون شوروی، یوگسلاوی و آفریقای جنوبی پیشین بسیار شبیه است و سرنوشت آن نیز جز سرنوشت آنها نخواهد بود . مسئولیت تاریخی ما البته این است که از روی خرد جمعی و با پرهیز از اتوپیا گرایی یا چپ روی های کودکانه به سرنوشت مردم و کشور در شرایط بحرانی و به هم ریختگی بیندیشیم . بر همین پایه از همه ی شخصیت ها، احزاب و سازمان های اپوزیسیون دموکرات دعوت می کنم در چنین شرایط حساس و خطر آفرین در هماهنگی با رهبران شجاع جنبش سبز و برای ایجاد هماهنگی به قصد اداره ی کشور در بحران، همبستگی ملی را عملا شکل دهی کنند .
حشمت الله طبرزدی – آذر ماه ۱۳۸۹ خورشیدی – زندان رجایی شهر کرج
0 comments:
ارسال یک نظر